จิตสำนึกดีๆที่น่าปลูกฝัง....

และแล้วก้อเข้าใกล้เทศกาลคริสมาสอีกปีแล้ว..สำหรับปีนี้...วันที่ 21 ก้อมี party ที่มิสติงจัดเลี้ยงครูผู้ช่วย..และเหมือนเป็นงาน retirement ของมิส.....วันที่ 24 ก้อมีงานปาร์ตี้คริสมาสที่แถว UBC เป็นกลุ่มคนไทยที่นับถือคริสจัดเลี้ยง...ก้อเชิญหลายๆครอบครัวคนไทยไปจอยกัน...และช่วงส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ วันที่ 31 หรือ 1 คงจัดเลี้ยงที่บ้านพี่ประเวศแน่นอน...เย้...Happy Holiday!!!

ส่วนวันเวลาที่เหลือส่วนใหญ่เกือบสองอาทิตย์  ยุ่นก้อว่างๆอยู่บ้าน..ปิดคริสมาสนี้ครูยุ่นขอหยุดสอนพิเศษเลขเด็กๆด้วย...รู้สึกอยากว่างๆ..อยู่นิ่งๆ..ไม่ทำอะไรสักสองอาทิตย์...ขอ charge battery เพื่อลุยงานปี 2012 ต่อ....

และสิ่งที่ชอบช่วงนี้ก้อคือดูหนังคริสมาส..บอกแล้วว่าเป็นหนังที่ยุ่นชอบมาก  เพราะจะมีคติสอนใจเกี่ยวกับครอบครัว สังคม..อะไรประมาณนี้  ซึ่งยุ่นว่าดีมากที่ให้เด็กๆได้ดู เหมือนค่อยๆให้เด็กๆได้ซึมซับกันไปทุกๆปี...จนกระทั่งเป็นผู้ใหญ่ที่มีจิตสำนึก...เป็นคนดีของสังคม...ดีจากภายใน..

เมื่อวานดูไปสามเรื่อง...น่ารักทุกเรื่อง..แต่เรื่องที่ชอบมากๆก้อคือ Cancel Christmas  เนื้อเรื่องเหมือน Santa ถูกให้ต้องพิสูจน์ว่างานที่เค้าต้องทำทุกคริสมาสนะยังมีประโยชน์ต่อสังคมโลก..เพราะคณะกรรมการเล็งเห็นว่าเด็กสมัยนี้้เห็นแก่ตัว.. ไม่รู้จักการให้ มีแต่การรับ..ไม่ช่วยเหลือผู้อื่น..หาก Santa พิสูจน์ตนไม่ได้...คริสมาสนับแต่นี้ไป จะไม่มี Santa อีกต่อไป

จริงๆ theme ของคริสมาสคือการให้...ด้วยหัวใจหรือความรักที่บริสุทธิ์  โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน..

Santa ต้องลงมาบนโลกเพื่อดัดนิสัยเด็กผู้ชายสามคนที่มีปัญหาดังกล่าว..โดยไม่แสดงตัวว่าเป็น Santa ด้วย..และก้อให้ Elf ผู้ช่วยมาหนึ่งคน..

เด็กผู้ชายคนแรก..ก้ออยู่  high school บ้านรวยมาก...เรียนโรงเรียนเอกชน..พ่อให้เงินช่วยโรงเรียนเยอะมาก..จนเด็กใช้ความรวยของพ่อทำให้ตัวเองมีอิทธิพลต่อ Principle อยากทำอะไรก้อสั่งได้..ซึ่งเด็กคนนี้ เพิ่งเสียแม่ไปเมื่อปีที่แล้ว...แม่ป่วยหนัก...หลังเสียแม่..ทั้งพ่อทั้งลูกหลงทาง..พ่อเอาแต่ทำงาน ไม่กล้าเจอลูก...ลูกก้อเหมือนเสียทั้งพ่อกับแม่สองคน...จึงมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป...และเค้ามีเพื่อนรู้ใจอีกคน..ก้อเกเรพอกัน แต่เด็กคนนี้ คล้อยตามเพื่อน ติดเพื่อนมากกว่า..แต่เค้ารักการตีกลองมาก..มีกลองชุดของตัวเอง..

เด็กอีกคนก้อเป็นลูกชายของครูอังกฤษที่มีปัญหากับเด็ก high school สองคนแรก..เด็กคนนี้ยังเล็ก..น่าจะปอห้า..ต้องนั่ง wheelchair เพราะเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ เสียพ่อเหลือแต่แม่..แต่เด็กพิการ..และกลายเป็นเด็กขี้โมโห...หงุดหงิดง่าย...แบบชีวิตเค้าเปลี่ยนไป จากเด็กที่เคยวิ่งเล่นทำอะไรได้ทุกอย่าง กลายเป็นต้องนั่งรถเข็น...ซึ่งแม่หรือครูอังกฤษ Jeanie ก้อมีความเข้าใจลูก...ไม่โกรธ..

และเรื่่องราวก้อเกิดเพราะเด็กเกเรสองคน ตั้งใจแกล้งครู แต่ไปโดนภารโรง ซึ่งโดนแกล้งประจำ จนภารโรงไม่อยากทนต่อ... Santa กับผู้ช่วยจึงมาเป็นภารโรงของโรงเรียนนี้  และได้สอดส่องพฤติกรรมเด็กสองคนนี้  จนวันหนึ่งเจอสิ่งที่เค้าทำผิดอย่างจัง..และเด็กดิ้นไม่หลุด  เพราะมีหลักฐานมัดแน่นหนา..จึงมีการตกลงกันว่าจะต้องทำความดีเพื่อไถ่ถอนความผิด...

และตรงนี้แหละที่ยุ่นชอบมากของเรื่องนี้  Santa ให้เด็กสองคนนี้ ช่วยกันทำทางสำหรับรถเข็น wheelchair ให้ลูกชายครู  ลืมไป..Santa กับผู้ช่วยไปเช่าห้องพักที่บ้านครู...

การสร้างทางเดิน wheelchair เด็กทั้งสองต้องใช้แรงกายของตนเองในการทำ..ซึ่งมันใช้เวลาประมาณสัปดาห์กว่าจะเสร็จสิ้น... ทุกสิ่งอย่างที่เราจะให้นั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเงินเสมอ...ระหว่างนั้น เค้าทั้งสองได้เรียนรู้การให้และได้คุ้นเคยกับเด็กชายที่เป็นลูกครู..จึงเกิดความสัมพันธ์ของเพื่อนขึ้นระหว่างกัน.....

แม้ Santa มี magic แต่เค้าก้อไม่ได้ใช้ในเรื่องเหล่านี้ เค้าต้องการให้เด็กพิสูจน์ด้วยตัวเอง..และเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ด้วยตัวเอง...เมื่ือสะพานทางเดินเสร็จ เค้าก้อให้เด็กผู้ชายตัวเล็กลองเข็น wheelchair ลงจากบ้าน  ซึ่งมันง่ายและสบายมาก..แต่ตอนจะขึ้นบ้าน..หรือเข้าบ้าน..หากเป็นทางชัน..ก้อยังไม่ work เท่าไร..

แต่เด็กตัวเล็กก้อรู้สึกซาบซึ้ง เด็กโตสองคนก้อรู้สึกภูิมิใจในสิ่งที่เค้าสามารถทำให้คนอื่นมีความสุขได้  ไม่ใช่วันๆเอาแต่เกเรเกตุง...จากนั้น เด็กคนที่เป็นเพื่อนกับลูกคนรวยมีการเปลี่ยนแปลงความคิด อยากจะทำให้เด็กเล็กคนนี้มีความสุขโดยการอยากมอบ wheelchair คันใหม่ให้ ซึ่งราคาสูงมาก..เพราะสามารถยกล้อขึ้นกะไดได้ และมีปุ่มช่วยในการขับเคลื่อน...เค้าจึงปรึกษา Santa หรือ ภารโรงว่าจะทำไง..Santa บอกลองไปคิดดู..ในที่สุดเค้าจัดตั้งมูลนิธิขึ้นและวิ่งหาทุนด้วยตนเองกับเพื่อน..พยายามทำงาน ใช้ปัญญา  ใช้ความสามารถที่ตัวเองทำได้...แต่ลูกคนรวยยังไม่ร่วม..ยังไม่ยอมเปลี่ยน...เพราะรู้สึกยังเสียหน้าอยู่..มีทิฐิ..

และหนังก้อได้แสดงให้เห็นความน่ารักของเด็กเหล่านี้  เค้าพยายามหาเงินโดยใช้แรงกายแรงสมอง..แรงใจของเค้าเอง... ดูแล้วชอบมาก..จนในที่สุดเค้าก้อสามารถหาเงินก้อนใหญ่ก้อนนี้มาซื้อรถเข็น hightech ให้น้องคนนี้ได้..โดยพยายามปิดเป็นความลับไม่ให้ครูและน้องรู้เรื่อง...ต้องการให้เป็นของขวัญชิ้นพิเศษในวันคริสมาส


สุดท้ายเจ้าเด็กคนรวยก้อได้เรียนรู้และได้ให้หมาตัวโปรดของเค้ากับเด็กชายตัวเล็ก...หมาตัวนั้นเป็นเหมือนเพื่อนที่สนิทที่สุดของเค้า  แต่เค้าก้อยินดีมอบให้เป็นของขวัญวันคริสมาสกับเพื่อนตัวเล็กของเค้า...ด้วยความรักที่บริสุทธิ์...

ไม่รู้นะ..ยุ่นดูแล้วน้ำตาไหลพรากเลย..ฮื้อ...ฮื้อ...ซึ้งและรู้สึกชอบมาก..มันธรรมชาติ..น่ารัก...ดูแล้วมีความสุขกับการที่เด็กๆพยายามที่จะทำอะไรให้คนๆหนึ่งด้วยใจที่อยากให้จริงๆ...

และใจลึกๆ...ยุ่นอยากให้บ้านเรามีหนังดีๆแบบนี้ออกมาให้เยาวชนไทยดูบ้าง...เพื่อจะเป็นการปลูกฝังจิตสำนึกของการเป็นคนดี...ดีแบบในรูปแบบที่เราทำได้ และเป็นธรรมชาติของตัวเด็กนั้นๆ...เราน่าจะมีการส่งเรียงความหรือ plot เรื่องการทำความดีมาประกวด..หากใครได้รับการคัดเลือก..นอกจากให้เงินรางวัล...เราน่าจะทำเป็นหนังน่ารัก น่ารัก..เป็นคติให้กับเด็กๆ...มีหลักศาสนาพุืทธก้อได้...แต่ควรเป็นอะไรที่ทำให้เข้าใจง่ายๆ....ไม่ ซับซ้อน...ใกล้เคียงกับสังคมไทยเรามากที่สุด...อย่าแต่งเสริมเกินจริง ดูให้มันเป็นธรรมชาติของพวกเรา  เป็นวัฒนธรรมของเราเอง..คงสิ่งดีๆของเราไว้....ยุ่นว่าน่าจะดีกว่าละครน้ำเน่า..นางร้ายตามจีบพระเอก แย่งผู้ชายกัน อิจฉาริษยากัน...หรือในละครแทบทุกเรื่องต้องมีเกย์...ยุ่นสงสัยว่าตอนนี้สังคมไทยกำลังปลูกฝังค่านิยม หรือ trend แปลกๆให้กับเยาวชนไทยเราหรือเปล่า??

น่าจะถึงเวลาเปลี่ยนแปลง...เริ่มใส่ input ดีๆ ใหม่ๆให้กับเด็กไทยได้แล้ว..^^

Mrs.Ting's last class

วันนี้ศุกร์ที่ 16 ธันวาคม 2011 วันสุดท้ายในปี 2011 ของการเปิดสอนคุมองที่ศุนย์ที่ยุ่นทำงานอยู่  และก้อต้องถือว่าเป็นวันสุดท้ายของการเป็นครูคุมองของมิสติง.. 24 ปีกับการเป็น instructor คุมอง..

ยังจำได้ว่าเมื่อเกือบสามปีที่แล้ว..ช่วงเดือนธันวา 2008 ยุ่นโทรศัพท์ไปหามิสติงเพื่อขอทำงานคุมอง..และมิสก้อนัดไปคุย แล้วรับเลย  จากนั้น ยุ่นก้อทำงานกับมิสมาเรื่อยๆ...ผ่านช่วงที่ต้องปรับตัวปรับใจอย่างแรง...มีช่วงหนึ่งหลังกลับจากไทย แล้วกลับไปทำงาน  แกใช้งานตลอดเวลา จนยุ่นซึ่งเป็นคน process งานเร็วมาก..มือเป็นลิง  ก้อยังทำงานไม่ทันที่แกเรียกเลย..

วันนั้น...หากวู่วาม ใจร้อน..และไม่อดทน คงลาออกไปแล้ว...ก้อคงไม่มีวันนี้ วันที่ยุ่นพิสูจน์ให้มิสติงเห็นว่า instructor จากเมืองไทยเราอดทน ทำได้ และเราทำได้ดีมากด้วย...

สองปีสิบเอ็ดเดือน...ขาดอีกแค่เดือนเดียวก้อเต็มสามปีการทำงานร่วมกับมิสติง..วันนี้...ในศูนย์...ไม่มีนักเรียนคนไหนไม่รู้จักสุวรรณี  เด็กทุกคนรู้จัก..เข้าหา..ผู้ปกครอง..ให้เกียรติ...และรับฟังในสิ่งที่ยุ่นแนะนำ...แม้ว่ายุ่นจะเป็นแค่ assistant แต่....เค้าก้อให้ความไว้วางใจยุ่น..จนเรารู้สึกได้..

กลับมาเรื่องมิสติง retirement ต่อ...ยุ่นก้อคิดอยู่นานนะว่าจะให้ของขวัญอะไรมิสดี...เพราะตลอดเวลาช่วงปีกว่านี้ มิสติงดีกับยุ่นมาก..นอกจากแกจะขับรถส่งยุ่นกลับบ้านทุกวัน  เวลาทำงานแกก้อให้เกียรติยุ่นมาก..เรียกว่าทำให้ครูผู้ช่วยทุกคนเกรงใจยุ่นมาก....

ยุ่นคิดว่าสำหรับมิสติง สิ่งของไม่ใช่อะไรที่มิสต้องการ..เพราะเค้ามีมากมาย  เค้าฐานะก้อดีมาก..ยุ่นจึงคิดว่าน่าจะให้อะไรทีเ่ป็น good memory มากกว่า...เป็นสิ่งที่มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่า...

ก้อคิดถึงลูกศฺิษย์ยุ่นมะปรางที่เคยทำรูปภาพแบบรวมให้  ยุ่นชอบมากเลย  มันมีความหมายกับยุ่นมาก..ยุ่นจึงคิดว่ามิสติงน่าจะชอบเช่นกัน..หัวอก instructor.....


ยุ่นเลยตัดสินใจเอากล้องถ่ายรูปไปที่ศูนย์ในต้นเดือนธันวา และขออนุญาตมิสถ่ายรูป...แบบก้อจัดฉากนิดหน่อย  ว่าอยากได้แบบนี้แบบนั้น..แกก้อตามใจยุ่นทุกอย่าง..ทำตามคำเรียกร้อง..>.<

จากนั้น ยุ่นก้อขอคำปรึกษาจากมะปราง...มะปรางก้อบอกว่าให้ load program แล้วลองเล่นดู ไม่ยาก..ยุ่นก้อจัดการตามมะปรางบอก..ซ้อมทำอยู่สักพัก ก้อเข้าใจ..ทีแรกกะจะพิมพ์จาก printer ที่บ้าน แต่ต่อมา London Drug ที่ห่งทำงานมีรายการ promotion ยุ่นเลยไปที่โน้นอัดล้าง ซื้อกรอบ..ซื้อการ์ด..แล้วก้อจัดเต็มให้มิสติง...

วันนี้พอไปถึง ปกติยุ่นจะไปคนแรก..แต่วันนี้แกมาก่อนยุ่น เลยเห็นว่าเราถืออะไรเข้าไป..ไม่ surprise เลย...ก้อเลยทำการมอบให้มิสติงเลย ตั้งแต่ก่อนเปิดศูนย์...ไม่ได้รอเวลาหลังเลิก...

แกเห็นแล้วก้อชอบมาก...ยุ่นก้อบอกว่ายุ่นทำเองกับมือ..ศึกษาและจัดแต่ง..จนเข้าที่เข้ากรอบ..ใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์..คือยุ่นไม่เก่งคอม..แต่ใจอยากทำให้จึงลองพยายามดู...แกประทับใจมาก...มิสบอกมันคือความทรงจำที่ดี  ทุก shot ทุก moment มีความหมาย..สำหรับแก...แกชอบทุกรูปที่ยุ่นจัดมาก...ก้อ instructor จัดให้ instructor ก้อต้องรู้ใจอยู่แล้ว...=.=

หลังจากนั้น มิสก้อเอารูปที่ใส่กรอบตั้งโต๊ะแก..แล้วก้อ show ทุกคนที่เข้ามาที่ศูนย์  ชื่นชมกับของขวัญชิ้นนี้มากๆ...ทำเอายุ่นคนทำให้ แอบปลื้มไม่ได้  แล้วก้ออดอมยิ้มไม่ได้...รู้สึกดีใจมากเลยที่ทำของขวัญให้คนรับ แล้วเค้าประทับใจ..

นอกจากนี้...วันนี้มี instructor อีกคนนึงเป็นคนญี่ปุ่นแต่อยู่ที่แวนคูเวอร์เปิดศูนย์คุมองมาสิบกว่าปีแล้วเช่นกัน...ก้อมาแสดงความยินดีกับการ  retire ของมิส...อึม..ยุ่นจำชื่อไม่ไ้ด้แน่ชัด..แต่เธอน่ารักมาก..เป็นคนที่ยุ่นเจอในงาน conference และยุ่นก้อชอบเค้ามาก...ก้อได้มีโอกาสมาเจอกันอีก..

มิสติงก้อโฆษณายุ่นให้เค้าฟังมากมาย..บังเอิญเค้ากำลังขาดครูผู้ช่วย..เค้าก้อเลยมาทาบทามยุ่นว่าหากสนใจหรือมีปัญหาที่นี่ ไปหาเค้าได้เสมอ..เค้าต้องการ chief assistant พอดีเค้าเห็นยุ่น key com ทำ report B ก้อเลยงงว่าทำได้ด้วยเหรอ....มิสติงบอกสุวรรณีทำได้ทุกอย่าง ตั้งแต่ชั้นมีเค้า  ชั้นไม่ต้องทำอะไรเลย..เค้าช่วยงานได้มากจริงๆ..นอกจากงานพวกนี้  คณิตศาสตร์ในระดับสูง  เค้าก้อช่วยดูแลได้หมด...เค้าเก่งเลขมาก... J up เค้า handle ได้หมด....เลยทำให้เค้ายิ่งสนใจยุ่น...แต่ยุ่นก้อไม่สามารถไปทำกับเค้าได้  เพราะยุ่นรับปาก Ann instructor คนใหม่แล้วว่าเราจะทำกับเค้า...แต่หากเค้าต้องการให้ยุ่นไปช่วยวันที่ยุ่นไม่ได้ทำที่ศูนย์นี้  ยุ่นก้อยินดี... เค้าเลยขอเบอร์ติดต่อยุ่น..


นอกจากนี้มิสติงเค้าก้อมีเตรียมของขวัญวันคริสมาสให้ยุ่นด้วย..ต้องบอกว่าในบรรดาผู้ช่วยทั้งหมด..เค้าให้ยุ่นคนเดียว....ยุ่นจึงรู้สึกได้ว่าเค้ารักและเอ็นดูยุ่นพอควร..เค้าซื้อกระเป๋า COACH ให้ยุ่น...อย่างหรูเลยอ่ะ...แบบคนที่นี่เค้าก้อชอบยี่ห้อนี้...แต่ยุ่นก้อไม่เคยใช้ของมีแบรนด์....รู้สึกไม่ลับหน้าเรา....แต่ห่งกำชับว่าให้ถือไปวันที่มิสติงเลี้ยงคริสมาส พุธที่ 21..เพื่อเป็นการให้เกียรติเค้า...และเป็นการแสดงออกว่าเราชอบในของขวัญที่เค้าให้...

สำหรับยุ่น...วันนี้การเป็นครูผู้ช่วย..ยุ่นเองก้อได้ทำงานในหน้าที่อย่างสมบูรณ์และเต็มที่...เพราะยุ่นดูจาก feed back ช่วงคริสมาส..นอกจากเด็กให้การ์ดให้ของมิสติง...เด็กกับผู้ปกครองก้อจะให้ยุ่นด้วย...ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยุ่นไม่เคยคาดหวังว่าเค้าจะให้..เพราะเราก้อคิดว่าไม่ว่าเค้าจะให้หรือไม่ให้ เราก้อต้องทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุด...และสิ่งหนึ่งที่เห็นจากผู้ปกครองมากมายเมื่อรู้ว่ามิสติง retire เค้าจะแสดงความยินดีกับมิสทุกคน  และคำถามต่อจากนั้นคือสุวรรณียังอยู่ใช่มั้ย...เพียงแค่นี้ยุ่นเองก้อรู้สึกว่ายุ่นมีคุณค่าในงานที่ยุ่นทำมากๆ...และเค้าให้ความสำคัญกับเราไม่น้อยเช่นกัน...

คงต้องเห็นด้วยกับสุภาษิตไทยที่ว่า..."หนทางพิสูจน์ม้า  กาลเวลาพิสูจน์คน".....

และนี่คือข้อความที่มิสติงเขียนใน card ให้ยุ่นคริสมาส 2011 นี้...

Suwannee & Family

Thank you for all your help in the last three years. Your patience and hard work made my job easier to do. Let's keep in touch!

Jeng Ling 2011