ย้อนนึกกลับไปเมื่อประมาณหกหรือเจ็ดเดือนที่แล้ว ป้อมได้คุยกับยุ่นเกี่ยวกับการทำหลักสูตรคณิตศาสตร์ระดับสูงว่าทำยากมาก...ป้อมบอกว่า "ยุ่น...เราก้อไม่ใช่อาจารย์ การจะเขียนหลักสูตรเลขมันไม่ง่ายเลย เฮ้อ..." จำได้ว่าวันนั้น ชั่วโมงนั้น ยุ่นคิดว่า ก้อจริงอย่างป้อมบอก..แล้วทำไมยุ่นไม่ลองดูหละ...น่าลองสักตั้ง..
หลังจากนั้น...ยุ่นก้อมานั่งคุยกับห่ง..ว่ายุ่นสนใจอยากลองทำหลักสูตรเลขดู ห่งคิดว่าไง ห่งบอก ก้อลองดูสิ ไม่มีอะไรเสียหายนี่...ยุ่นก้อเลยเริ่มแผนการทำงานตั้งแต่วินาทีนั้นเลย...
ก่อนอื่น ก้อวางแผนก่อนว่าเราจะทำคณิตศาสตร์ในลักษณะไหน ให้เด็กผู้เรียนได้อะไร ก้อมานั่งรวบรวมความคิดก่อนว่าที่ผ่านมา คุมองเนี่ยมีข้อดี ข้อเสียอะไรบ้าง...และที่ยุ่นเห็นเนี่ย ตรงไหนส่วนไหนที่ยุ่นสามารถเข้าไปช่วยเด็กได้ นอกจากนี้ ยุ่นก้อคิดว่าไอ้ที่เราสอนเด็กแบบเดี่ยวๆเนี่ย...เราได้อะไรจากเด็กเหล่านี้ เพราะเด็กที่ยุ่นสอนทั้งหมด ยิ่งเค้าเรียนเลขมีปัญหามากเท่าไร เค้าก้อคือครูที่ดีมากคนหนึ่งของยุ่นนั่นเอง...และการสอนเดี่ยว ทำให้เราเห็นเด็กชัดเจน การแก้ปัญหาแบบตรงจุด ใช้แบบฝึกหัดแบบไหนช่วย สิ่งเหล่านี้ จริงๆยุ่นก้อเตรียมการสอนพวกเค้ามาตลอด ก้อเลยเอามานั่งคิด นั่งรวบรวมเข้าด้วยกัน
ก้อจดออกมาหมดเลย....คิด..แล้วก้อคิด..คิดอย่างเดียว..จากนั้น ก้อเริ่มการค้นคว้า เข้าห้องสมุด...ค้นหาหนังสือคณิตศาสตร์ของที่นี่ ทำการยืมหนังสือเยอะมากๆๆ แบบเป็นตั้งๆเลย แล้วก้อดูมันทั้งหมด ทำให้ยุ่นได้เห็นภาพกว้างขึ้น ลึกขึ้น... คือแต่ก่อนเราก้อสอนแต่คุมอง แบบฝึกหัดก้ออิงคุมอง ศึกษาแต่คุมอง...แต่วันนี้ เราออกไปดูอย่างอื่นบ้าง..ทำให้ยุ่นได้เห็นหลักสูตรของที่นี่ บอกตรงๆว่าชอบมากๆ และก้อทำให้ยุ่นได้แนวคิดในการจะทำหลักสูตรคณิตศาสตร์ที่จะมาสอนเด็กไทย...
หลังจากค้นดูหนังสือ text มากมาย ก้อต้องมานั่งรวบรวมว่าเราอยากเอาแนวไหน ยุ่นก้อเริ่มเขียน outline ออกมาทั้งหมด grouping หัวข้อต่างๆ ไม่อยากเชื่อเลย ได้หัวข้อใหญ่ๆ 20 กว่าหัวข้อ...จากนั้นก้อทำการแยกกลุ่มว่าอันไหนเหมาะกับเด็กประถม มัธยมต้น และมัธยมปลาย...ตอนเขียนออกมาเสร็จ ก้อคิดในใจ งานนี้..จะเสร็จเมื่อไหร่เนี่ย...แต่เอานะ ไหนๆก้อต้องลองดู
เนื่องจากยุ่นดูเด็กตั้งแต่เกรด 7 ขึ้นไป ฉะนั้น ยุ่นจึงถนัดเลขในระดับมัธยมมากกว่า ก้อเร่งทำพวกนี้ก่อน ยิ่งทำก้อยิ่งสนุก...หัวข้อที่ทำไม่ต่อเนื่อง...ขึ้นกับช่วงนั้น หัวสมองมันไปที่เรื่องไหน มันไหลไปเรื่องไหน ก้อเอาเรื่องนั้นเลย
ทีแรก..ใช้คอมพิวเตอร์ทำยังไม่เก่ง ทำงานได้ช้ามาก ช่วงนั้นเบื่อมาก คือพิมพ์ไม่ทันความคิดอ่ะ มันไม่ต่อเนื่อง ก้อเลยตัดสินใจไม่ใช้คอม นั่งเขียนเอง โดยเฉพาะเรื่องกราฟ functions เนี่ย สนุกมากๆเลย ยิ่งเขียนยิ่งไหล.....ไม่เหนื่อยเลย...และคิดแบบเข้าข้างตัวเองว่า..หากเด็กได้ทำเนี่ย เค้าน่าจะเข้าใจมากขึ้นนะเนี่ย...ทำไปก้อพยายามให้กำลังใจตัวเอง...555555
เสร็จ...ก้อต้องขอบคุณห่งอีกรอบ เค้าก้อช่วยยุ่นเต็มที่ เนื่องจากคอมพิวเตอร์เราเป็น word รุ่นเก่า ห่งก้อพยายามไปสรรหารุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ เพื่อให้เราสามารถพิมพ์ได้ง่าย สะดวกขึ้น ก้อใช้เวลาช่วงหนึ่งในการหัดใช้งาน... จนใช้ word คล่องตัว จากนั้นก้อสบายมากเลย....
บางวันที่ทำหลักสูตร นั่งตั้งแต่เช้าแปดโมง ยันสี่ทุ่มเลย...จนน้องยีนบอก แม่หยุดได้แล้ว ต้องพักบ้าง. ยุ่นบอกไม่ได้ มันกำลังมา แต่หากลูกจะช่วย ช่วยพิมพ์ให้แม่ได้มั้ย ช่วงหลัง...น้องยีนก้อมีเข้ามาช่วยพิมพ์ด้วย เค้าเป็นคนที่พิมพ์เร็วมาก เด็กรุ่นใหม่คงพิมพ์เร็วทุกคน อันนี้ก้อเป็นสิ่งที่ดี ทำให้ลูกได้เห็นว่าเรามุ่งมั่นตั้งใจทำงาน และเค้าก้อได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เราทำด้วย...
ในช่วงหกเดือนที่ทำงานเนี่ย...ต้องบอกว่า ยุ่นทั้งอด และทนมากๆ มีหลายครั้งที่พิมพ์งานจนมือยกไม่ขึ้น นั่งจนคอแข็งไปหมด..หลายครั้งท้อ....ไม่รู้เราคิดถูกหรือปล่าวเนี่ย..หลายครั้งนั่งอ่านตำรา นั่งค้นคว้า...จนตาแฉะ...ดูแบบฝึกหัด นั่งคิดเลข...และก้อคิดในใจว่า คนที่เค้าเขียนหลักสูตรเลขเนี่ย เค้ามีความพยายามมากจริงๆเลย...เค้าทำได้ เราก้อต้องทำได้...สู้ สู้...และทุกครั้งที่ยุ่นสามารถจบหนึ่งเรื่อง แล้วเห็นผลงานของตัวเอง มันจะมีความสุขและภูมิใจ... และยุ่นก้อทำต่อ ทำต่อ แล้วก้อทำต่อ...
และวันนี้หลักสูตรที่ว่านี้ ก้อสำเร็จเป็นรูปเป็นร่างประมาณ 90% แล้ว ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงตกแต่ง...55555 แก้ไขปรับปรุง ตรวจทาน...ใหม่หมดตั้งแต่เริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง...และก้อเตรียมทำข้อสอบที่จะวัดผลในแต่ละเรื่อง....เรียกว่าเห็นเป็นรูปเป็นร่างแล้ว จากตอนแรกไอ้ 20 กว่าเรื่องนั้นมันกระจัดกระจายกัน ตอนนี้ก้อถูกจัดให้เป็นหมวดเป็นหมู่....เฮ้อ...รู้สึกภูมิใจเล็กๆอ่ะ ไม่คิดว่าเราจะพยายามได้ขนาดนี้เลย
หลักสูตรที่ว่านี้ ก้อไม่ได้เขียนด้วยตัวเองทั้งหมด เป็นการรวบรวมมามากกว่า และยิ่งได้เห็นแนวการสอนและโจทย์ที่ฝรั่งเค้าให้เด็กเรียน ยุ่นยิ่งชอบอ่ะ เพราะมันเป็นการสอนให้เด็กเอามาใช้ในชีวิตประจำวัน และเรื่องราวที่เค้าสอดแทรก ก้อเป็นเรื่องที่อยู่ในรอบตัวเด็ก การทำโจทย์สำหรับที่นี่ ต้องบอกว่าเค้าเน้นการอ่าน reading comprehension มากๆเลย และตอนท้ายของบทจะสอดแทรกเรื่องราวน่ารักน่ารักทางคณิตศาสตร์บ้าง บางทีก้อเป็นความรู้ทั่วไปให้เด็กอ่าน...ไม่รู้นะ ยุ่นว่า มันไม่ใช่การเรียนคณิตศาสตร์อย่างเดียวอ่ะ...ตรงนี้ ยุ่นก้อกำลังคิดว่าหากยุ่นสอดแทรกลงไป เด็กไทยเราจะอ่านมั้ยเนี่ย...เพื่อนๆที่อ่านเรื่องนี้ ช่วย comment หน่อยนะค่ะ
สำหรับยุ่น...ตั้งแต่ยุ่นทำคุมอง ยุ่นไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดที่คุมองว่าโจทย์ปัญหาไม่สำคัญ ตอนอยู่มอปลายไม่มีโจทย์เท่าไร อันนี้ไม่จริง..เพราะตอนที่ยุ่นเรียนเกรด 12 กับ Calculus 12 มีโจทย์นะ โจทย์ยากด้วย และก้อเด็กที่สอนเนี่ยตั้งแต่เกรด 7 ถึง 11 มีโจทย์ปัญหาทุกบทเลย ยังไม่เคยเจอบทไหนไม่มีโจทย์ปัญหาเลย.... และสำหรับยุ่น...ยุ่นว่าการแก้โจทย์ปัญหาเป็นการฝึกเด็กหลายอย่าง ทั้งการอ่านทำความเข้าใจ การวิเคราะห์ การคิดว่าเราจะแก้ปัญหาอย่างไร แก้ปมอันไหนก่อน...แบบต้องมีการวางแผน organized นะ ไม่งั้นคำตอบไม่ออก...แต่สิ่งเหล่านี้ ยุ่นว่าเราฝึกได้ เพียงแต่แน่นอนการสอนเลขโจทย์มันยากกว่าการสอนเลขแบบใช้แต่ทักษะการคำนวณ...
ยุ่นก้อตั้งเป้าไว้ว่าภายในอีกหนึ่งเดือน หลักสูตรนี้น่าจะจบบริบูรณ์...อึม..ยังขาดอีกสองหัวข้อของ Calculus กำลังรอหนังสือจากห้องสมุด ที่เข้าคิวกันยาวมาก ยุ่นรอมาเดือนหนึ่งหละ และหากจบเรียบร้อย...ยุ่นก้อจะเริ่มมาดูเรื่องภาษาอังกฤษหละ...ยุ่นคิดว่าสี่-ห้าปีในแคนาดา สำหรับยุ่นไม่ได้เสียเปล่าเลย ยุ่นได้เรียนรู้อะไรมากมาย และที่สำคัญยุ่นได้ทำในสิ่งที่ยุ่นไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้ทำอีกหลายๆเรื่อง หนึ่งในนั้นก้อคือหลักสูตรคณิตศาสตร์อันนี้นี่แหละ... เพราะหากอยู่ไทย ยุ่นคงไม่มีเวลาได้นั่งทำแบบนี้แน่นอน...:)
