วันปิดงานโอลิมปิคที่แวนคูเวอร์

วันอาทิตย์ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2010 เป็นวันปิดงาน Winter Olympic และที่สำคัญก้อคือวันนี้ตอนเที่ยง มี match สำคัญคือ Hockey คู่เด็ด Canada vs. USA. ชิงเหรียญทอง

จริงๆแล้วอเมริกากับแคนาดาได้เจอกันไปแล้วครั้งหนึ่ง และรอบนั้นอเมริกาชนะแคนาดา 5 ต่อ 3 จำได้วันนั้นคนแวนคูเวอร์เศร้ากันทั้งเมือง แบบอเมริกาก้อเหมือนคู่รักคู่แค้นเนอะ...แล้วกีฬา hockey ก้อเป็นอะไรที่ชาวแคเนเดี่ยนคลั่งไคล้กันมาก....

แต่บังเอิญทั้งคู่ชิงกันไปชิงกันมา ก้อมาเจอะกันอีกครั้งในรอบสุดท้าย คือรอบชิง...และวันนั้นก้อเป็นวันปิดงานของกีฬาโอลิมปิคด้วย...จำได้ว่าวันนั้นยุ่นต้องสอนพิเศษบีบี ก้อเลยบอกให้เค้ามาเรียนเช้าหน่อย เสร็จเที่ยงจะได้ดู Hockey คู่เด็ดคู่นี้ ยังไงก้อต้องดู จริงๆไม่เคยดูเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรก..

ปรากฏว่า เป็นคู่เด็ดจริงๆ สมกับที่รอคอย...เป็นคู่ที่เฉือนกันไม่ลงจริงๆ hockeyเค้าจะเล่นกันสามเกมส์ๆละยี่สิบนาที เปิดเกมส์มาแคนาดายิงนำ 2-0 เสร็จอเมริกายิงตามมาเป็น 2-1 ในเกมส์สุดท้ายเราก้อคิดว่าแคนาดาชนะแน่ๆแล้ว เพราะแคนาดาเค้าก้อจะเล่นแบบป้องกันประตูเค้า ไม่บุก ในขณะที่ไอ้กันมันก้อบุกเอาบุกเอา...เหลือเชื่อมากๆก้อคือ นาทีสุดท้ายของเกมส์สาม อเมริกายิงได้อีกหนึ่งประตู...กลายเป็นเสมอ 2-2

และนั่นแหละ คนแคนาดาทั้งประเทศกร๋อยเลย ซึมเลย..คือเห็นๆว่าชนะแน่ๆ กลายมาเป็นเสมอกัน ต้องต่อเวลาอีกยี่สิบนาที และถ้าใครยิงเข้าก่อน ก้อชนะเลย Golden Goal... นั่นเอง..

เราก้อดูกันด้วยใจหวั่นๆ เสียวมากเลยว่าอเมริกาจะชนะ...ปรากฏประมาณนาทีที่เจ็ดกว่า เบอร์ 87 Sidney Crosby ของแคนาดายิงเข้าเฉยเลย....พวกแคนาดาก้อโห่ร้องกันทั้งประเทศ เราอยู่บ้านยังโห่ร้องเลย...แบบดีใจเนอะ...เสร็จทีแรกเราก้อไม่รู้ว่ามันคือ golden goal ก้อรอดู ทำไมไม่เล่นต่อเนี่ย ทำไมพวกนักกีฬาแคนาดามันกอดกันนานจัง แล้วนักกีฬาอเมริกาก้อแบบนิ่ง ไม่ขยับเลย...ซึมอยู่ในท่าเดิม ยุ่นก้อเลยบอกว่าสงสัยเกมส์แล้วแน่เลย...แล้วก้อจริงๆ...แคนาดาชนะ... 3-2 Crosby กลายเป็น hero ของแคนาดาไปทันทีเลย...

จากนั้น ยุ่นกับฮ่งก้อต้องไปซื้อกับข้าวกัน พอออกไปขึ้น Canada line ปรากฏคนโห่ร้องกันทั้งเมือง กดแตรกันใหญ่เลย...แล้วก้อจะมีกันมาเป็นกลุ่มๆเลยนะ ใส่ชุดแดงของแคนาดา เสื้อ หมวก ธง ต่างๆ เดินร้องไปตามถนน ดีใจกันทั้งเมือง ไอ้เราก้อเลยอยากรู้ว่า downtown เป็นไงบ้าง ก้อเลยนั่ง Canada line ตามไปดูหน่อย...

ตอนรถจอดเทียบที่ชานชาลา พอประตูเปิดปั๊บ เสียงโห่ร้องดังออกมาจากในรถ ทุกคนหัวเราะยิ้มแย้มกัน จากนั้นอยู่ในรถเค้าก้อร้องเพลงชาติกัน พอดีเรายังร้องไม่เป็น แต่เห็นพวกเค้า ได้ยินพวกเค้าร้องเพลง รู้สึกว่าน่ารักมากๆเลย เราดูเรายังอดภูมิใจในพวกเค้าไม่ได้เลย...ทำไมถึงพร้อมใจกันออกมา โห่ร้องแสดงความดีใจกันขนาดนี้เลย...และทุกครั้งที่รถจอดป้าย พอผู้โดยสารใหม่ขึ้นมาก้อโห่ร้องกันแบบนี้กันทั้งคันรถ ร้องเพลงกัน และก้อมีคนแคนาดามากมาย บัันทึกภาพความประทับใจนี้ไว้ในบนแผ่นฟิล์ม และวีดีโอของเค้า...

จากนั้น เราก้อลงรถกันที่ downtown ปรากฏภาพที่เราเองก้อไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต คนบนถนนเยอะมั่กๆๆๆ สีแดงกันทั้งเมือง โห่ร้อง กดแตร ลั่นเมือง ผู้คนเจอกันเอามือตบกัน...เฮกันทั้งเมือง เค้าเดินกันมาจากทางสนาม hockey และโห่ร้องกันมาตลอดทาง โบกสะบัดธงกัน...ไม่ได้มีการจลาจลนะ เป็นการฉลองชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ของแคนาดา เพราะตั้งแต่เล่นโอลิมปิคมา ปีนี้แคนาดาได้เหรียญทองมากสุดถึง 14 เหรียญ และเหรียญสุดท้ายเป็นเหรียญศักดิ์ศรีระหว่างอเมริกากับแคนาดา...เพราะฉะนั้น...คน canadian จึงมีความสุขกันมากๆเลย...ยุ่นคิดว่าลึกๆพวกแคนาดาก้อคงไม่ค่อยชอบอเมริกาเท่าไรนัก...

และนี่ก้อเป็นภาพบรรยากาศในวันนั้น ที่ยุ่นคิดว่าคงต้องบันทึกเอาไว้ เพราะต้องขอบอกว่าคงเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เจอภาพเหตุการณ์แบบนี้....ภาพเหตุการณ์ที่ประทับใจยุ่นมากๆเลย..