ความเข้าใจกับการทำซ้ำจนจำได้

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา...ยุ่นได้สอนบีบี นักเรียนที่มาเรียนพิเศษที่บ้าน เรื่อง Completing the square ซึ่งเป็นเรื่องใหม่สำหรับเค้า และยุ่นอยากลองพิสูจน์ว่าสิ่งที่ยุ่นคิดถูกหรือผิด..

เพราะแต่ก่อนยุ่นทำคุมอง  เด็กที่เราเห็นก้อคือนักเรียนคุมองเท่านั้น  การทำก้อทำแต่แบบฝึกหัดคุมอง ให้เด็กดูเอง ทำเอง แล้วก้อซ้ำไปซ้ำมาจนเด็กทำได้  เด็กบางคนเข้าใจเร็วก้ออาจซ้ำสามรอบ แต่หากเข้าใจช้าบางทีก้อมี 6-7-8 รอบ..เฮ้อ..คิดแล้ว..ชั่วโมงนี้นะ รู้สึกว่ายุ่นเองก้อถูกความคิดเรื่องการเรียนรู้ด้วยตัวเองของคุมองครอบงำ จนทำให้บางทีเราไม่เห็นจุดอื่น อีกอย่างเราไม่มีอะไรมาให้เปรียบเทียบ เพราะเราเห็นเด็กกลุ่มเดียวคือนักเรียนคุมองเท่านั้นเป็นเวลา 7 ปี

แต่สามปีนี้ที่ได้มีโอกาสสอนเด็กตัวต่อตัว  ขณะเดียวกันก้อยังมีโอกาสเห็นเด็กนักเรียนคุมองด้วย  จึงทำให้มีสองภาพเปรียบเทียบ  ทำให้ยุ่นมีความรู้สึกว่าหากเราอยู่กับอะไรอย่างเดียวนานๆ  อาจทำให้เราหลงผิดและคิดว่าสิ่งนั้นคืออะไรที่ดีที่สุด ทั้งที่จริงๆมันอาจมีสิ่งอื่นที่ดีกว่าก้อได้...

การเรียนรู้ด้วยตัวเอง เป็นสโลแกนที่คุมองนำมาใช้ในการตลาด...ซึ่งจริงๆมันคือใช่  และฟังดูดีมีชาติตระกูล แต่ครูซึ่งเป็นคนใช้แบบฝึกหัดต้องใช้เป็น  ไม่งั้นคุณก้อคือหมอที่เลี้ยงไข้คนไข้ไปเรื่อยๆ  ทำไมยุ่นถึงรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะยุ่นเห็นภาพแรกคือจีจีกับเข็ม..เมื่อเทียบกับเด็กคุมองเวลาเรียนเรื่องเดียวกัน ต่อมาก้อคือ บีบี เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา  ยุ่นจะเทียบเรื่องต่อเรื่อง  จะทำให้เห็นภาพได้ชัดเจนขึ้น

จีจีกับเข็ม  ยุ่นสังเกตุเรื่องการทำเศษส่วน เมื่อยุ่นสอนยุ่นก้อยกตัวอย่างแบบคุมองแหละ ตัวอย่างง่ายๆ แต่ยุ่นจะเน้นว่าเราต้องดูอะไร ในการบวกหรือลบเศษส่วน และต้องอยู่ในรูปจำนวนคละ คูณกับหารเป็นอย่างไร ตรงไหนที่ต้องระวัง และอยู่ในรูปเศษเกิน...ยุ่นว่า..หลักการหลักๆของคณิศาสตร์คือสิ่งที่สำคัญและเราต้อง stick กับหลักการนั้นๆ...

จะว่าไป..หากให้เด็กเรียนรู้เอง ก้อไม่แน่ใจว่าจะรู้มั้ย เพราะดูจากเด็กคุมองที่นี่  ทำบวกลบคล่อง ขึ้นคูณ ลืมบวกลบ ขึ้นหาร ลืมบวกลบคูณ  ทำเสร็จหมดบวกลบคูณหาร สอนทศนิยม ทำทศนิยมได้ ลืมที่เรียนเศษส่วนมาหมด  เข้าเรื่องทวนทุกเรื่องทำผิดกันระนาว...และมันเป็น pattern เหมือนกันหมด เพราะสิ่งเหล่านี้ก้อเกิดกับนักเรียนยุ่นตอนยุ่นทำแรกๆ  แต่ยุ่นต้องแก้ปัญหาให้ได้  ไม่งั้นไม่มีพ่อแม่คนไหนที่อยากส่งลูกมาเรียนแน่...  แต่ที่นี่ เค้าปล่อยไปตามแบบฝึกหัด  สนุกมาก สำหรับครู  ให้ซ้ำ ไปจนครูพอใจ  เด็กแบบสอบเศษส่วนไม่มีใครผ่านเลย..ไม่ผ่านก้อทวนซ้ำไปอีก  สอบอีก ไม่ผ่านก้อซ้ำอีก  ชักสงสัย คุณได้แก้ปัญหาตรงจุดหรือเปล่า???

แต่เทียบกับจีจีกับเข็ม  ยุ่นสอนบวกครั้งนึงก้อไม่ถึงสามนาที เสร็จจะให้เด็กทำจนมั่นใจว่าเค้าโอเค ครั้งหน้าสอนลบ ก้อเหมือนกัน อีกครั้งสอนคูณ แต่เราจะทวนทุกครั้งว่าความรู้เก่าเป็นอย่างไร แล้วก้อหาร เบ็ดเสร้จสองถึงสี่ครั้งก้อจบเศษส่วน  และเด็กทั้งสองคน โจทย์มารวมมิตรก้อทำได้  ไม่มีปัญหา...และถึงจะไม่ได้ทำแบบฝึกหัดมากมาย ไม่ได้ซ้ำเลย...55555 เพราะไม่รู้จะไปหาโจทย์ที่ไหนให้ทำ นอกจากในหนังสือของเค้าเอง...พอไปเรื่องอื่นที่ต้องใช้งาน เค้าก้อจำได้ ทำได้  จึงทำให้ยุ่นเริ่มแปลกใจ สงสัยว่าทำไมการเราไม่ได้ซ้ำเค้ามาก แต่เค้ายังระลึกชาติได้  นั่นแปลว่าความเข้าใจที่แท้จริงจะติดทนนานกว่าการซ้ำไปเรื่อยๆแบบนกแก้วนกขุนทอง...

เด็กคุมองจะทำตามตัวอย่าง มันทำได้ แต่เค้าไม่เข้าใจโดยแท้จริงว่าเค้าทำอะไร เค้าต้องระวังอย่างไร และอีกอย่างเด็กพวกนี้ชอบ jump steps บางคนอาการหนักคือไม่ show step เพราะชอบคิดในใจ  คือคุมองฝึกเค้ามาแบบคิดในใจ  หลายๆคนก้อจะแบบไม่แสดงขั้นตอน ฉะนั้น  โอกาสที่จะทำผิดก้อสูงมากๆเลย...และเมื่อทำผิด ก้อไม่สามารถหาที่ผิดได้ เพราะไม่แสดงขั้นตอน ก้อได้แต่ลบหมด  ก้อเลยไม่ได้ทำให้ตัวเด็กพัฒนาการอะไร เพราะไม่รู้ว่าผิดตรงไหน เลยไม่ได้แก้ไขในสิ่งที่ตัวเองผิด...ก้อจะผิดซ้ำผิดซากอีก และครูก้อจะซ้ำมากขึ้นไปอีก...

เมือ่เทียบกับจีจี และเข็ม ยุ่นจะเน้น step ในการทำงานมาก  ฉะนั้นเมือ่เค้าทำตาม steps เค้าจะไม่ค่อยผิด และเค้าจะค่อยๆเกิดการเรียนรู้จาก step ที่เค้าทำกันเอง...และหากผิด  ยุ่นก้อจะแนะว่าให้เค้าดูว่าเค้าผิดตรงไหน  หาให้เจอ  เค้าก้อจะเริ่มระวังในจุดที่ตัวเองทำผิด  นี่แหละคืออีกการเรียนรู้หนึ่งที่ทำให้เด็กมีพัฒนาการที่ดีขึ้นอย่างเด่นชัด...

เรื่อง steps เนี่ยจะชัดเจนมากตอนทำระดับ F คือ order of Operation จีจีกับเข็ม..ทำตามขั้นตอน เรียกว่าได้คำตอบเป๊ะๆเลย  แต่เด็กคุมอง..ดูการทำงานไม่รู้ว่าคิดอะไรมาจากไหน  ก้อไม่รู้ว่าไม่เข้าใจตรงไหน แก้ไขไม่ถูก  ผิดแต่เรื่องเดิมๆ  ผิดเยอะมากๆ...ดูแล้ว waste time and energy มากๆเลย  ช่วงหลังยุ่นแก้ปัญหาเด็กคุมองเหล่านี้โดยบอกเค้าให้เขียน step แบบที่ยุ่นต้องการ ไม่อยากเชื่อเลยว่า ลดการทำผิดได้มากมายจริงๆ  ล่าสุดเมื่อวาน Matthew เป็นเด็กคุมองที่ไม่เลวเลย ทำ F 2 หน้ามี 7-10 ข้อ ถูกแค่ 1-2 ข้อ  ผิดจนเด็กไม่ยอมทำการบ้าน  แม่ให้มิสแรสบังคับให้ทำทุกอย่างที่คุมอง  เค้าต้องทำประมาณ 8 เล่ม  เชื่อมะ พอยุ่นไปบอกเค้าให้เปลี่ยนทำแบบมี steps เค้าทำ 3 แผ่น 6 หน้า ผิดแค่ 2 ข้อ เค้าดีใจมากเลย...และเค้าเลยเชื่อฟัง ยอมทำตามที่ยุ่นบอก...

นอกจากนี้ก้อมีเรื่อง algebra การหาค่า x เทียบกับ G151-190 เราไม่เอาเรือ่งโจทย์ เพราะเด็กคุมองไม่เก่งโจทย์ เพราะคุมองบอกไม่ค่อยมีโจทย์ใน high school  จีจี บีบี เข็ม เรียนเรื่องนี้ ยุ่นจะเน้นเรื่องการหาค่า x โดยใช้คุณสมบัติบวกเข้า ลบออก หรือคูณหรือหาร ก้อคือคุมองหน้า G153a-154a สองหน้านี้คือหน้าสำคัญ อันนี้ยุ่นเรียนรู้จากนักเรียนยุ่นเองที่เมืองไทย และยุ่นก้อใช้หลักนี้มาตลอด

สอนพวกบีบี จีจี ก้อใช้หลักนี้ ต้องเข้าใจ เชื่อมะ บีบี สามารถหา unknown แบบ H 21-31 โดยยุ่นไม่ต้องสอนมาก  แค่บอกเค้าว่า หากจะหาตัวที่เราไม่รุ้เราจะกำจัดที่เหลืออย่างไร  เค้าก้อทำได้  แต่เด็กคุมองที่นี่สิ...สุดยอด..คือจบ G ขึ้น H ทำจนมาถึง H21-31 ติดอย่างแรง  หนักกว่านั้นคือบางคนยังแก้สมการไม่ค่อยเป็นเลย ก้อมายาวถึง H 141-151 คือปัญหามันจึงอีรุงตุงนังมากมายเลย

แต่บีบี จีจี เข็ม เค้าจะทำตามขั้นตอน ไม่ข้าม ไม่ทำเร็วเกิน เพราะเราไม่ได้จับเวลาเค้า แต่ยุ่นก้อไม่รู้สึกว่าเค้าทำช้านะ  คิดว่าอยู่ในมาตรฐาน ... ซึ่งพอเค้าเข้าใจ เวลาโจทย์เปลี่ยน  เด็กก้อยังคงทำได้...

ตัวอย่างต่อไปคือบีบี อันนี้ชัดมากๆ เพราะเรือ่งที่บอกอยุ่ใน I151 Complete the square... เป็นชุดที่เด็กคุมองจะทำผิดเยอะมาก  แต่ก่อนยุ่นก้อทำไปตามคุมองบอก ดูตัวอย่าง แล้วทำไป...เด็กก้อทำได้บ้างไม่ได้บ้าง  แต่อย่างน้อยต้องสามรอบในเด็กเก่ง จึงนิ่งปล่อยผ่าน  และก้อมากกว่าสามรอบในเด็กทั่วไป  แต่วันนี้หลังจากสอนเดี่ยว ทำให้ยุ่นยิ่งเข้าใจแบบฝึกหัดชุดนี้มากขึ้นมาก

เมื่อวันจันทร์ยุ่นก้อใช้หลักการเดิม คือต้องเข้าใจพื้นฐานความคิดในแต่ละเรื่องที่เราจะเรียนก่อน  ก้ออธิบายก่อน สำหรับบีบีต้องใช้เวลามากกว่าคนอื่นนิดหนึ่งในการเริ่มต้น  แต่ยุ่นก้อจะเน้นในเรื่องนี้ เพราะการเริ่มต้นมันสำคัญ  ก้ออธิบายไป ประมาณสิบนาที จนเค้าเข้าใจหลักพื้นฐาน  แล้วก้อเริ่มจากตัวอย่างง่ายๆ เพื่อให้เด็กง่ายในการทำความเข้าใจ  ยุ่นแสดงให้เค้าดูวิธีทำแค่สองตัวอย่างแรกที่ไม่ยาก จากนั้นยุ่นเริ่มเปลี่ยนโจทย์ยากขึ้นเรื่อยๆ และให้เค้าลองทำเอง เชื่อมะ  บีบีเค้าทำได้เอง จากหลักการที่เราให้ และเค้ายึดมันเอาไว้ และที่สำคัญต้องทำตาม step อย่างเคร่งครัด  เค้าบอกมันไม่ยากเลยเนอะ...ยุ่นบอกจริงๆเรือ่งนี้หากไม่เข้าใจคือยาก...เพราะมันจะไปไม่ถูกทางเลย แต่ถ้าเข้าใจ มันคือหมู...

บีบีบอกจริงอย่างน้ายุ่นพูด เพราะเค้ารู้สึกไม่ยากเลย....

ยุ่นคงต้องขอบคุณเด็กที่มาเรียนเดี่ยวๆกับยุ่น 8-9 คนนี้ ที่ทำให้ยุ่นได้เห็นภาพอีกภาพหนึ่งซึ่งเป็นภาพที่ต่างจากเด็กคุมอง  และทำให้ยุ่นยิ่งเสริมความคิดเดิมที่มีว่าการเรียนเลขต้องเข้าใจ  ช่วงบวกลบคูณหารเนี่ย..ยังไม่เท่าไร การซ้ำเพื่อให้เด็กเหมือนกับจำได้ มันอาจทำได้  แต่ในระดับสูงขึ้นไป ต้องประกอบด้วยความเข้าใจ  นั่นคือการที่คุมองพยายามสอนว่าให้ดูตัวอย่าง แต่ก้ออีก อย่างเศษส่วน เทียบกันเด็กที่ดูตัวอย่างเข้าใจ ทำได้ แต่พอเจอการทำซ้ำมากมาย ก้อทำให้เด็กลืมหมด  เทียบกับเด็กที่เข้าใจ ไม่ต้องซ้ำมากมาย...แต่ทำจนเข้าใจในระดับหนึ่ง เค้าสามารถนำมาใช้การได้...ไม่รู้นะ...ยุ่นว่า มัน work กว่าและเด็กเสียเวลาน้อยกว่า ผู้ปกครองเสียเงินน้อยกว่า...

ถามว่าในระยะยาวแตกต่างมั้ย...แตกต่างมาก...เด็กที่เรียนด้วยเข้าใจ เวลาต่อบทเรียนใหม่ เราจะเห็นความก้าวหน้าอย่างชัดเจน  จีจีกับเข็มเนี่ย  บางเรื่องเนี่ย ที่เป็นเรื่องใหม่ ยุ่นทำแบบเหมือนเป็นตัวอย่างให้เค้าดู  พวกเค้าดูแล้วแบบทำเองได้ และสามารถเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ  เทียบกับเด็กคุมอง แบบ struggle มากๆเลย...ซึ่งยุ่นเองก้อไม่เข้าใจในประเด็นนี้ แต่มันเป็นภาพที่แตกต่างกันมากจริงๆ...

ก้อคงต้องฝากไว้สำหรับครูคุมองว่า หากนักเรียนมีปัญหา คงต้องพยายามคิดและแก้ไข  และต้องพาเด็กไปถึงเป้าหมายอย่างมีคุณภาพ ไม่ใช่เพียงแค่ให้เรียนเร็ว เรียนเร่งเพื่อเอาถ้วยเอาโล่ห์ แต่ข้างในเด็กไม่มีอะไรในกอไผ่....