การเรียนมหาลัยที่นี่ สำคัญแค่ไหน??

คิดไว้นานแล้ว ว่าถ้ามีเวลาจะเขียนเรื่องการเขียน writing ที่เรียนจาก high school ที่นี่ แบบมันเป็นอะไรที่ดีมากๆ...และสำหรับเด็กที่นี่ เค้าเขียนกันตั้งแต่เล็กๆ...เขียนกันจนเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับยุ่นตอนมาเรียนครั้งแรก...ก้ออึ้ง..เล็กน้อย.. แล้วก้อเขียนอะไรก้อไม่รู้เหมือนกัน...แต่พอจับหลักได้..ก้อพอไหวนะ..

ยุ่นเอง..เท่าที่จำความได้ ไม่ค่อยได้เขียนเรียงความเป็นภาษาไทยเลยด้วยซ้ำ...เพราะฉะนั้นเวลาต้องเขียน writing ทีแรก ก้อเขียนแบบแนวที่เราเคยเขียนตอนเรียนเด็กๆ ปรากฎ ครูฝรั่งเค้าบอก...ไม่ผ่าน 55555

การเขียน writing สำคัญมากๆสำหรับการเรียนที่นี่ แบบเวลาสอบ social เค้าจะถามคำถามหนึ่งคำถาม แต่เราต้องตอบเป็นหนึ่ง essay

หรืออย่างข้อสอบ Provincial Exam ของ English 12 เค้าจะมีเรื่องสั้นมาให้อ่าน..เสร็จเค้าจะมีคำถามให้ห้าถึงสิบคำถาม..จากนั้น..คุณก้อเลือกตอบหนึ่งคำถาม โดยเขียนเป็น หนึ่งessay...

แล้วก้อมีหนังสือนอกเวลาที่เด็กทุกคนต้องอ่านเป็นเล่มๆ ตอนสอบก้อมีคำถามให้เลือกตอบ อีกหนึ่ง essay สุดท้ายมี poem มาให้สองหรือสามเรื่อง พร้อมคำถาม..ก้อเลือก poem และคำถามหนึ่งคำถาม ตอบเป็นหนึ่ง essay

สรุปในข้อสอบ provincial exam คุณต้องเขียนสาม essay ในสามชั่วโมง...อันนี้รวมอ่านเรื่องราวในข้อสอบด้วยนะ...ขนาด Tom ครูอังกฤษที่เคยสอนยุ่นยังบอกเลยว่าโหดสุดๆ ยากเกิน..ไม่รู้ทำไมต้องให้ทำยากขนาดนี้...

และนี่ก้อเป็นปัญหาใหญ่ของยีนที่จะเข้ามหาลัยที่นี่ เพราะเค้า require คะแนนสูงมาก สำหรับ UBC 85% และ SFU 80% อึม..คงไม่ใช่ปัญหาของยีนคนเดียว เป็นปัญหาของเด็กเกรด 12 มากมายของที่นี่...

แต่สิ่งที่ดีของที่นี่ก้อคือเค้ามีประตูการเข้ามหาลัยหลายประตู..คือเค้าเปิดโอกาสให้เด็ก..สมมติเราเข้าไม่ได้ เราก้ออาจมาเรียน VSB ที่ยุ่นเรียน ซึ่ง Nick กับ Leon ก้อทำอยู่ มาเรียนใหม่ สอบใหม่ให้ได้คะแนนดีขึ้น หรืออาจเข้าไปเรียน college หรือ มหาลัยเอกชนบางแห่งที่สามารถ transfer ได้ เพราะอันนี้ไม่ได้ require คะแนนอังกฤษสูงเท่าเข้ามหาลัย... ช่วงสองปีแรก หากเราทำคะแนนดี..เราก้อสามารถ transfer ไปเรียนคณะที่เราอยากเรียนในมหาลัยได้ เพราะภาษาอังกฤษ เราจะค่อยๆดีขึ้น..

อันนี้ก้อคือความแตกต่างที่ไม่เหมือนบ้านเรา...และเด็กที่นี่ก้อ transfer กันมากมาย..เป็นเรื่องธรรมดา นอกจากนี้พวกฝรั่ง หมายถึงฝรั่ง Canadian นะ..นิยมไม่เรียนมหาลัยด้วยซ้ำ พวกเค้าจะไปทำงานกันก่อน..เพื่อดูว่าอะไรเป็นสิ่งที่เค้าสนใจและอยากเรียนจริงๆ...เสร็จเค้าค่อยกลับเข้ามาเรียนในสาขาที่ตัวเองสนใจจริงๆ

ยุ่นว่าแนวคิดนี้เนี่ย ยุ่นชอบมากนะ...แต่..ยุ่นก้อทำใจไม่ได้ที่จะให้ลูกทำแบบนั้น ยุ่นว่าเราไม่กล้าพอ..แบบเราไม่กล้าออกนอกกรอบที่เราเคยเป็นมา...แบบเอเชียส่วนใหญ่ ก้อเรียนๆให้เสร็จก่อนแล้วค่อยทำงาน...แต่ฝรั่งทำงานก่อน หาตัวเองให้เจอ แล้วกลับมาเรียน ไม่มีคำว่าสายเกินเรียน...

เฮ้อ...ถึงแม้จะมาอยู่ที่นี่...ยุ่นเองก้อยอมรับในหลายสิ่งหลายอย่างของเค้านะว่าวิธีคิดเค้าดีนะ....... .แต่การปฎิบัติเนี่ยสิ..ยากเหมือนกัน..

และนี่ก้อยังไม่ได้เริ่มเรื่อง writing เลย..คงต้องรอตอนต่อไป...