เมื่อเดือนที่แล้ว กุมภาพันธ์ 2011 โสภิดา add ยุ่นเข้ากลุ่มเภสัชจุฬารุ่นเรา...ทำให้ยุ่นได้ chat กับเพื่อนๆมากมายทั้งที่อยู่ในกรุงเทพ ต่างจังหวัด และต่างประเทศ ทั้งๆที่ตอนอยู่ไทยกลับไม่ได้เจอหรือคุยกับใครเลย ได้รู้ความเคลื่อนไหว ข่าวคราวของเพื่อนๆ... ก้อต้องขอบคุณเทคโนโลยี่ที่ทำให้โลกเราไร้พรมแดน..ทำให้เราได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนๆ ไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของโลก..VISIT VISIT!!!!
และอยู่ดีๆวันหนึ่งขณะที่หิมะกำลังตก...ยุ่นนั่งมองหิมะ..แล้วก้อแต่งกลอนอันนี้ออกมา...มันก้อไม่ค่อยสละสลวยเท่าไร..แต่อยากบันทึกไว้เป็นความทรงจำที่ดีสำหรับ...หน้านี้...
ตั้งแต่จบเภสัชมาปีสามหนึ่ง
ทุกคนบึ่งทำงานตามหาฝัน
กระจายตัวแยกย้ายหน้่าที่กัน
รู้ตัวพลันใกล้เลขห้าตาฟ่าฟาง
แล้วอยู่ดีโสภิดาก้อ add ยุ่น
มาเจอรุ่นฟาร์มาเฟรนด์แบบเป็นฟลุ๊ค
นั่งmouth กันเมามันไม่ต้องลุก
ติดเฟสบุคติดคอมงอมแงมเลย
แต่ดีใจไม่ได้เป็นแค่เพียงยุ่น
ที่หมกมุ่นในเฟสบุคสุขใจหลาย
สวย โส เจี๊ยบ เล็ก วิอีกมากมาย
ทั้งฝ่ายชายตึ๋งนิวัชและม่อนซัง
ภาพอดีตผุดขึ้นมาเป็นฉากฉาก
ไม่ลำบากเพราะวิไลเค้าจัดให้
ซ้ำตั้งใจอยู่นานไม่ร้างไกล
ใครเหงาใจเข้ามามีฮาเอย...
No comments:
Post a Comment