เปลี่ยนไปตามวัย...

ช่วงนี้ยุ่นก้อมาลงเรียนภาษาอังกฤษอีก...ที่จริงยุ่นต้องเรียน Communication 12 หรือไม่ก้อ English12 แต่ปรากฎ Eng 12 เวลาไม่ลงตัวกับการทำงานของยุ่น เลยลง Communication 12 เข้าไปเรียนวันแรก..งงและเซ็งมากเลย ครูสอนแบบนี้ไม่เรียนดีกว่าเสียเวลา

ครูเป็นครูผู้หญิง..ฝรั่ง..แบบเธอเข้ามาก้อแจก sheet short story สี่ห้าหน้าเสร็จก้อบอก..ทุกคนอ่านไป..แล้วเขียน essay ตอบคำถามข้อห้า...ไม่พูดไม่จาอะไร จากนั้นครูก้อนั่งเฉยๆ...ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงก้อเบรค 10นาทีตามระเบียบ...เข้ามาแจก sheet อีกแผ่น บอกให้เชื่อมประโยคที่ให้..เขียนบนกระดานหนึ่งประโยคเป็นตัวอย่าง เสร็จให้นักเรียนทำเอง..แล้วก้อตอบคำถามอีกข้อหนึ่งโดยเขียนเป็น paragraph มาส่ง...จากนั้นครูก้อนั่งเฉยๆอ่านหนังสือของตัวเอง...ให้มันได้อย่างนั้น..แล้วนักเรียนจะได้อะไรมั้ยเนี่ย...นักเรียนก้อนั่งมองตากันปริบๆ

เฮ้ย..สอนแบบนี้ เล่นไม่ยากเลย..แต่ยุ่นไม่อยากเรียนเลยอ่ะ...ไม่ใช่ทำไม่ได้นะ..แต่คิดว่าคงไม่ได้เรียนรู้อะไรแน่เลยสองเดือนครึ่งที่จะถึงนี้..เลยตัดสินใจ..

รุ่งขึ้น..ไปรอพบ Tom ครูที่สอนอังกฤษ 11 แต่ครั้งนี้เค้าสอน Communication 11 แล้วก้อบอก Tom ว่าเราอยากเรียนกับเค้า..อังกฤษเราไม่ได้แตะมาเป็นปีแล้ว ลืมหมด..ทอมก้อโอเค อนุญาต..เสร็จยุ่นก้อลงไปคุยกับ office ว่ายุ่นเรียน 12 เนี่ย วันแรก ไม่รู้เรื่องเลย ไม่รอดแน่ ขอเปลี่ยนเป็น Communication11

ทีแรกเค้าไม่ให้..เพราะเช็คคะแนนเรา..เราเคยเรียน Communication 11 แล้วได้ 80% เค้าก้อบอกถือว่าดี..ทำไมจะลงอีก..แต่เราก้อยืนกรานว่าอังกฤษเราอ่อนจริงๆ..อยากเรียนอีกรอบ..เค้าก้อให้หัวหน้าเซ็นว่าให้เรียน...และยุ่นก้อต้องให้ทอมมา confirm อีกครั้งว่าเราจะย้ายจริง...ถ้าเป็นกรณีแบบนี้..คนอื่นก้อเสียอีกยี่สิบเหรียญ คือเหมือนลงทะเบียนใหม่อีกวิชา...แต่ครั้งนี้ยุ่นโชคนี้อ่ะ..เค้าย้ายยุ่นไป class ทอมโดยไม่เสียสตางค์...เพื่อนๆบอก..ฟลุ๊คมาก ปกติเค้าต้องเสียอีกยี่สิบเหรียญ...แต่ถึงเสียยุ่นก้อยอมนะ..คือกะว่าไงเปลี่ยนครูแน่นอน..ไม่อยากเสียเวลาแล้วไม่ได้ความรู้..เสียตังค์เพิ่มอีกหน่อยไม่เป็นไร..

แต่ทอมก้อมีบอกว่า..คุณอาจได้เรียนในสิ่งที่คุณรู้แล้ว.ซึ่งยุ่นก้อบอก..ยุ่นต้องการทบทวนความรู้..ไม่มีปัญหา..เป็นอันผ่านไปได้ด้วยดี..

วันก่อนทอมป่วยหนักไม่มาสามวัน...วันที่สามมีสอบ writing เป็นครูผู้หญิงอีกคนมาแทน..เค้าเช็คชื่อ..ส่วนใหญ่ในห้องก้อเป็นประชาชนชาวจีน..ก้อใช้ชื่อแบบฝรั่งอ่ะ..เช่น Amy..Micheal..Erica...Terisa...Tommy...Riko...Simon ประมาณนั้น เค้าก้อเรียกไป...พอมาถึงชื่อยุ่น คือยุ่นรู้เลยว่าต้องเป็นเรา เพราะครูทุกคนจะหยุดประมาณสามวินาทีก่อน...ตรง Last name มันยาวมากไง.. Takviriyanun..ที่นี่ last name เค้าสั้นๆทั้งนั้น...แล้วก้อชื่ออีก Suwannee ก้อไม่เหมือนชาวบ้านเค้าอีก...ตอนแรกที่มาเข้าเรียน class John ครูเลข เค้าเช็คชื่อครั้งแรก...ครูถามว่ามาจากพม่าเหรอ....แหม..John เกือบใช่เลย..มันใกล้กันมากเลย..เพื่อนบ้านพม่าอ่ะ.....ไทยแลนด์...

กลับมาห้องเรียนภาษาอังกฤษต่อ...ครูผู้หญิงเค้าก้อเรียกชื่อยุ่น Suwannee แล้วเค้าก้อแบบชอบมาก..เค้าบอก You guy have the coolest name in this class! คือมัน cool ที่นี่แหละครู ที่ไทยเนี่ยเค้าเรียกชื่อโหล...55555

อย่างที่บอกไง..ทีแรกก่อนมา ยุ่นก้อพยายามจะสรรหาชื่อโน้นชื่อนี้ เพราะคิดว่าชื่อเราฝรั่งจะจำไม่ได้ พูดไม่ได้.....สุดท้าย..ไม่ได้เปลี่ยน..เพราะหาชื่อโดนใจตัวเองไม่ได้.. สุวรรณีเนี่ยดีสุด.....แต่ปรากฎมาอยู่ที่นี่...เป็นชื่อที่ใครๆเรียกแล้วเค้าจะบอกว่าชื่อเรา Cool ครูผู้ช่วยที่ศูนย์พวกวัยรุ่นก้อบอก... Suwannee ไอชอบชื่อยูนะ...มันเพราะแล้วเวลาเขียนก้อ cool...ไม่อยากเชื่อเลย...คือส่วนตัว..ยุ่นก้อโอเคกับชื่อนี้นะ..เพราะพ่อแม่ตั้งมาให้แต่เด็ก..มันคือตัวเราไปแล้ว...และไม่เคยคิดอยากเปลี่ยน...แต่ไม่เคยรู้สึกเท่ห์ไง...เพราะเรียนตั้งแต่เล็กจนโต..ไม่เคยอยู่ห้องไหนแล้วไม่มีเพื่อนชื่อสุวรรณี..และก้อสุวรรณาเลย.....ก้อเพิ่งมารู้สึกว่าชื่อเราเนี่ยกิ๊บเก๋....ก้อตอนอยู่แคนาดาเนี่ยแหละ...^^

อย่างที่ศูนย์คุมองเนี่ย...ผู้ปกครองใหม่ทุกคนจะเรียกชื่อ สุวรรณีแบบลื่นเลยอ่ะ..เพราะมิสติงเรียกยุ่นตลอด..เมื่อวานมีผู้ปกครองเพิ่งพาลูกมาสมัคร..นั่งตรงเก้าอี้ข้างมิสชั่วโมงเดียว..มิสบอกเสร็จแล้วให้สุวรรณีอธิบายว่าดูแลลูกอย่างไรที่บ้าน..ผู้ปกครองเรียกชื่อยุ่นถูกเฉยเลย..เรียกแบบหนิทหนมด้วยนะ...คิดดู..มิสเรียกเยอะจนทุกคนจำได้หมดเลย...เพราะฉะนั้น สรุปว่าชื่อนี้ไม่ยากเกินเรียก..

อึม..แต่เมื่อวานตอนหลังเลิกเรียนและต้องไปทำงานที่ศูนย์ต่อ..ยุ่นได้ืำทำเรื่องที่น่าละอายใจเล็กๆ..เรื่องนึง..แต่เป็นเรื่องที่น่าจะอภัยให้ได้..ไม่ร้ายแรง..

คือปกติ..ยุ่นจะมีตั๋วเดือนรถเมล์ไง..ซึ่งใช้ได้ทุกเมื่อ..ปรากฎเมื่อวาน..ฮ่งยืมไป..และยุ่นก้อใช้ตั๋วเป็นใบใบ ที่มีเวลาแค่ 90 นาที...ซึ่งยุ่นไปเรียนหนังสือเนี่ยก้อ 2 ชั่วโมงสิบนาที..ต้องเปิดตั๋วอีกใบแน่นอนหากจะขึ้นรถเมล์...

เมื่อวานครูปล่อยเร็ว พอเรียนเสร็จก้อยังไม่ถึงเวลาทำงาน....ก้อเลยเข้าไปค้นหาหนังสือที่ต้องการในห้องสมุดหน่อย..เพลินไปนิด.. ปรากฎเหลือบดูนาฬิกาอีกที..ตายหละ..จะสามครึ่งแล้ว..ไปทำงานสายแล้วเราวันนี้....พอออกจากห้องสมุดปั๊บ..เป็นป้ายรถเมล์ไง..รถเมล์ก้อมาพอดี..ก้อวิ่งขึ้นเลย..จะได้เร็วหน่อย...ไม่ต้องเดินให้เสียเวลา..สองป้ายรถเมล์ไง..เดินก้อมีสิบนาที..

กะให้ถึงศูนย์ทันสามครึ่งอย่างเดียว...เรื่องอื่นลืมคิด....เรื่องตั๋วรถเมล์หรือเรื่องเงิน....พอขึ้นไปอยู่หน้าคนขับ ตรงจุดที่เราต้องหยอดบัตร..แม่เจ้า..วันนี้เราไม่มีตั๋วเดือนนี่หว่า..ตอนนั้นเนี่ย...ใจรู้ทั้งรู้ว่าบัตรในกระเป๋าเสื้อโค๊ทที่กำลังควักเนี่ย หมดเวลาชัวร์..ก้อยังคงควักมันออกมา..แล้วแกล้งใส่ลงเครื่อง..ทำเป็นไม่รู้เรื่อง..แกล้งโง่...เพราะความงกที่ไม่อยากเสียสตางค์ 2 เหรียญกว่าก้อหกเจ็ดสิบบาท...และก้อกำลังเจ็บใจตัวเองว่าขึ้นมาทำไมเนี่ย..เดินซะก้อหมดเรื่อง...

และแน่นอน..เครื่องมันไม่โกหก..มันก้อส่งเสียงว่าหมดเวลา..คนขับก้อดึง ticket ไปและถามว่า Is this today's ticket? ยุ่นก้อบอก Yes, but I forgot. และก้อกำลังกะว่าเราจะทำไงต่อดีเนี่ย..จะควักเงินเหรอ.......อึม..ไม่คุ้ม..เอาไงดีเนี่ย...คนขับจะว่าเรามั้ยเนี่ย...จะทำหน้ายังไงดี..จะพูดกับเค้ายังไง..

เล่าตอนนี้ให้ฮ่งฟัง..ฮ่งบอก..ไม่ต้องจ่ายเงิน..ลงป้ายหน้าเลย..เรียกว่าเดินน้อยลงไปหนึ่งป้ายด้วย....แล้วยุ่นก้อไม่ต้องเสียเงินด้วย..เห็นหลายคนเค้าก้อทำ....หน้าไม่แตกหรอก..เค้าจำหน้ายุ่นไม่ได้หรอก...( ไอ้ที่แนะนำเนี่ย..มันไม่ได้เกิดกับตัวเองไง..แนะไงก้อแนะได้...แต่ตอนอยู่ในสถานการณ์ซิ...)

แต่....โชคดี..เจอคนขับใจดี..แล้วก้อหล่อด้วยอ่ะ...คือเพิ่งเห็นความหล่อหลังจากเค้าดูตั๋วยุ่นว่าเป็นของวันนี้จริงๆ..เค้าก้อโบกมือว่าไปนั่ง ไม่เป็นไร..ไม่ต้องจ่ายสตางค์...ทีแรกมัวแต่คิดเรื่องอื่น...ลืมดูหน้าคนขับ...

วันนี้โชคดีจังเจอคนขับทั้งหล่อทั้งใจดี..อย่างนี้ก่อนลง...สุวรรณีต้องให้กำลังใจคนขับสักหน่อย..คือจริงๆขึ้นไปอยู่บนรถแค่สองป้ายรถเมล์เอง.....รวมเวลารถติดไฟแดงด้วย...แค่สามนาทีเท่านั้นเอง...

พอถึงป้ายลง....ยุ่นก้อเดินไปหน้ารถ..ตั้งใจลงตรงประตูด้านหน้าเลย....ปกติทั่วไปผู้โดยสารต้องลงประตูหลัง...และยุ่นก้อยิ้มหวานเล็กน้อย พร้อมกับบอกเค้าว่า.. .."Thank you so much!"...^^

คนขับก้อยิ้มตอบ.."You're welcome." ^-^

ก้อเรียกว่าจบลงด้วยดีอีกเรื่องหนึ่ง...เพราะบางทีถ้าเจอคนขับที่เจ้าระเบียบ..เค้าก้อมี lecture เรานะ...ก้อได้อายและหน้าแตกจริงๆ...และสงสัย..อาจจะหยิบสตางค์ขึ้นมาจ่ายด้วยหลังโดนด่า...

เหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดกับตัวยุ่น ทำให้เดี๋ยวนี้เวลายุ่นเห็นบางคนทำอะไรผิดเนี่ย..ยุ่นจะคิดอีกมุมหนึ่งว่า จริงๆเค้าอาจมีเหตุผลอย่างอื่น..หรือแบบเราไง..คือไม่ได้ตั้งใจ....แต่มันเผลอไผล...ก้อจะพยายามมองสองด้านอย่างที่ฮ่งมักจะสอน...ซึ่งแต่ก่อน..พอเจอปั๊บ..จะมองด้านเดียวว่าเค้าไม่ควรทำ..มันผิด..แต่เดี๋ยวนี้..ทั้งประสบการณ์ที่มากขึ้น วัยที่เปลี่ยนไป...มุมมองและวิธีคิดยุ่นก้อเปลี่ยนไป...:)))

"In order for there to be growth, there must be change."