เสน่ห์ของคุมอง...

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อึม..น่าจะเป็นวันศุกร์ที่ 23 ยุ่นได้มีโอกาสนั่งดูเด็กอนุบาลคนนึงทำภาษาอังกฤษของคุมอง..แบบเค้ามาเร็วมากเลย สามโมงนิดๆก้อมาถึงศูนย์แล้ว...ยุ่นเลยต้องรับหน้าที่ดูแลเด็กเล็กโดยปริยาย..

การได้นั่งดู Josh ทำภาษาอังกฤษแบบ one by one เนี่ย ทำให้เราได้เรียนรู้แบบฝึกหัดของคุมองจากการดูแลเด็กเล็กจริงๆ..

Josh ทำแบบฝึกหัด 4A ซึ่งเป็นแบบฝึกหัดที่เน้นการอ่านคำ แต่ขณะเดียวกัน ก้อให้เด็กฝึกเขียนศัพท์ด้วย..คำศัพท์จะเริ่มยาวขึ้น แต่ก้อไม่ได้ยากมาก..สำหรับเด็กโต แต่ถ้าเด็กเล็ก...อึม..ยุ่นก้อนั่งสังเกตุนะ ก้อน่าจะยากสำหรับเด็กเล็ก...แล้วทำไมคุมองให้เด็กเขียน วัตถุประสงค์คืออะไร??? เด็กจะจำได้เหรอ สะกดได้เหรอ..เพื่ออะไร..

อาจสงสัยว่า ศัพท์ที่ Josh เขียนยากหรือง่ายแค่ไหน..ยกตัวอย่าง..bed+room ---> bedroom, cup+cake -----> cupcake, hand + stand ----> handstand, pan+cake -----> pancake ประมาณนี้นะ...ดูๆก้อไม่ยาก แต่อย่าลืมว่าอันนี้เนี่ย เด็กอนุบาลทำนะ..อึม.. Josh ก้อประมาณสี่ขวบนะ..แต่เป็นเด็กที่ค่อนข้างโอเคเลย..มีระเบียบวินัย เรียนรู้เร็ว...

ยุ่นว่าต่อให้เกิดที่นี่ ก้อยังรู้สึกว่าน่าจะยากสำหรับเด็กในการเขียน หรือสะกด...หรือแม้กระทั่งเด็กโตหน่อยที่เมืองไทย ประมาณปอสองปอสาม..ก้อยังไม่ถือว่าง่ายนะ...ถ้างั้น..คุมองต้องการให้สะกดได้เหรอ..ไม่น่าใช่...

ยุ่นก้อนั่งสังเกตุต่อว่า เวลา Josh ทำ เค้าจะมองคำศัพท์ สักพัก..แล้วหน้าเค้าก้อจะงงเล็กๆ..จากนั้นเค้าก้อดูตัวอักษรทีละตัว แล้วก้อ copy ลงในตารางที่เค้าให้เป็นตัวๆ...ไอ้เราก้อคิดว่า Josh เขียนแบบนี้ แล้วเค้าจะได้อะไรมั้ยเนี่ย..ก้อสังเกตุต่อ..เค้าเขียนไปสองสามคำ พอเปิดอีกหน้าที่เป็นหน้า B Josh ก้อยังเติมเองไม่ได้...อาการงง...ยังคงออกฤทธิ์อยู่..

หน้าต่อไปยุ่นก้อเลยลองใช้มือปิดคำศัพท์เพื่อช่วย guide ให้เค้า เช่นคำว่า bedroom ยุ่นก้อปิดคำว่า room ให้เค้าเห็นคำว่า bed แล้วบอกเค้าให้สะกดทั้งคำ.. B E D แล้วก้อปิดคำว่า bed แล้วให้เค้าลอง fill ลงในช่องว่างเอง..

ทีแรก Josh ก้องง..งง เล็กน้อย....แต่เค้าก้อพยายามที่จะดึง phonic ที่เค้าเรียนจาก 5A และ 4A ออกมาใช้ เค้าก้อ เบอะ เอะ เดอะ..อะไรประมาณนี้ ยุ่นก้อชมเค้าว่าเก่ง...อ้าว..ลองอีกตัว ก้อเปิด room ให้เค้าแต่ปิด bed ตอนนี้เค้า get แล้วไง..เค้าก้อสะกด room แล้วเค้าก้อพยายามเขียนลงไปในช่องว่างด้วยตัวเค้าเอง...

ยุ่นก้อไกด้เค้าอีกคำสองคำ...หลังจากนั้น เค้าก้อเก็ตว่าเค้ากำลังทำอะไร...เค้าก้อสามารถเขียนคำศัพท์โดยการนำ phonic เข้ามาในการเขียนศัพท์ของเค้า...

ตอนนี้ ยุ่นก้อเลยถึงบางอ้อ..และเข้าใจวัตถุประสงค์ของแบบฝึกหัดชุดนี้ทันทีว่าเค้าต้องการอะไร..และนี่แหละ..คือเสน่ห์ของคุมอง ที่คนสอนเท่านั้นถึงจะเข้าใจ....และเด็กนักเรียน ก้อคือครูชั้นดีของครูคุมองเลยแหละ..