อาหารการกินใน Vancouver ตอนสาม

คราวนี้เราก้อกลับมาเรื่องการจับจ่ายซื้อของที่นี่กันต่อ..

การซื้อของที่นี่ หากเราจะซื้อของตามห้างร้านต่างๆ เช่น Superstore (Real Canadian), Cosco (ของอเมริกา) อันนี้ต้องทำบัตรสมาชิก มีแบบห้าสิบเหรียญกับร้อยเหรียญ และต้องจ่ายเงินสด...หรือถ้าจะจ่ายเครดิตก้อใช้ได้แต่ American Express เท่านั้น หรือที่ Zeller ( ซึ่งตอนนี้ถูก Target ซื้อไปเรียบร้อยแล้ว) Safeway, London Drug, Shopper Drug Mart....พวกนี้เราต้องดูรายการ promotion ซึ่งมันจะจัดสลับกันไปมา สลับเปลี่ยนสินค้า...คือต้องมีการวางแผนในการซื้อสินค้า...

ไม่งั้น...สินค้ายี่ห้อเดียวกันหากซื้อช่วง promotion กับไม่ promotion ราคาจะต่างกันเท่าตัวเลย..แบบ 8.00 เหรียญกับ 4.00 เหรียญประมาณนั้นเลย...ที่นี่เวลาลดเค้าก้อลดกันจริงๆ..เพราะฉะนั้น..หากเราเข้าใจและวางแผน...เรียกว่าเราก้อได้สินค้าทั้งถูกทั้งดีเลยแหละ...

นอกจากนี้ สินค้าที่นี่คุณภาพจะไม่ค่อยแตกต่างกันมาก..ยกตัวอย่างโลชั่นทาตัวเนี่ย..ก้อมีหลายหลากยี่ห้อ..Vaseline...Jergen..หรืออย่าง House Brand ของ London Drug, President's Choice...เวลา promotion เนี่ย ราคาจะสูสีกัน เพราะฉะนั้น รอบนี้เราก้ออาจลองยี่ห้อนี้ ครั้งหน้าเราก้อได้ลองอีกยี่ห้อนึง..เรียกว่าไม่เบื่อดีเหมือนกัลล์....

แรกๆฮ่งมา..ฮ่งก้อซื้อโดยไม่รู้เรื่อง...ก้อเรียกว่าจ่ายบิลใบหนึ่งก้อหลายอยู่...ยุ่นมาทีแรกก้อยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร..แต่ยุ่นก้อมักซื้อตอนมีรายการ แต่ช่วงหลังยิ่งอยู่เรายิ่งรู้เยอะ...มันก้อจะมีบางวันที่พิเศษสุดในหนึ่งเดือน...หรือบางทีเป็นเทศกาลพิเศษ ซึ่งส่วนใหญ่พี่ประเวศมักจะมาบอกข่าวพวกนี้กับเรา...ทำให้เราได้สินค้าราคายิ่งถูกลงไปอีก...

เรื่องแบบนี้ตอนอยู่ไทย...เค้าก้อมีเหมือนกัน Brochur ที่แจกๆมา..แต่ยุ่นไม่เคยสนใจเลยอ่ะ...เราใช้ยี่ห้อไหน..เราก้อคงใช้แต่ยี่ห้อนั้น...และก้อไม่ได้สนใจว่าลดไม่ลด..มีรายการรึปล่าว...ซื้อมันไปเรื่อยๆ...ซึ่งที่จริง..เราก้อควรดูเหมือนกัน...จากประสบการณ์ในเรื่องนี้..การใช้ชีวิตที่นี่....ทำให้ยุ่นเรียนรู้อะไรมากขึ้นมาก... และมันก้อช่วยครอบครัวเรา save เงินขึ้นมาอีกส่วนหนึ่งเลยแหละ...

นอกจากนี้ ยุ่นก้อยังชอบไป shopping ร้าน T&T....เป็นร้านใหญ่ของคนจีนที่มีสินค้าเอเชียมากมาย....คือที่นี่มีแทบจะทุกชาติทุกภาษา..จีน แขก ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม มาเลย์..ไทย ลาว พม่า..เม็กซิกัน..อียิปต์หรือพวกตะวันออกกลาง ยุโรปตะวันออก ตะวันตก...ก้อสมที่เค้าบอก multinational จริงๆ...

คือถ้าคุณอยากกินอาหารแนวไหน ก้อสามารถหาซือ้วัตถุดิบได้หมด..แวนคูเวอร์มีหมด...แต่มีบางอย่างเราก้อต้องดัดแปลงเอาเล็กน้อย...

ห้างที่กล่าวมาจะเป็นตลาดซึ่งมีผู้บริโภคกลุ่มหนึ่ง ในขณะเดียวกันเชื่อมะว่า ร้านค้าย่อยเล็กๆ ร้านจีน แขก เวียดนาม เกาหลี ญี่ปุ่น ก้อมีเพียบ และเค้าก้ออยู่กันได้แลลค่อนข้างสบายเลยอ่ะ..แต่กลุ่มลูกค้าที่ซื้อร้านเล็กๆก้อเป็นอีกกลุ่มหนึ่ง..ยุ่นก้อไม่รู้นะว่ารัฐบาลเค้าวางนโยบายอย่างไร..แต่เท่าที่ดู ร้านค้าเล็กๆมีมากมาย และอยู่รอดนะ..

อึม..ยุ่นว่าน่าจะเป็นเรื่องราคาสินค้าที่ร้านใหญ่เค้าไม่ลงมาแบบกระหน่ำร้านเล็ก...คือราคาสูสีนะ..และบางสินค้าร้านอล็กก้อหาซื้อได้ถูกกว่า..อันนี้ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน..คิดว่ารัฐน่าจะมีการควบคุมอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ทั้งร้านใหญ่ร้านเล็ก..อยู่กันได้..โดยปลาใหญ่ไม่กินปลาเล็ก..

และสิ่งหนึ่งที่ยุ่นกับฮ่งตั้งข้อสังเกตุก้อคือ...คนแวนคูเวอร์ก้อไม่มากมายเท่าไร..แต่ทำไม..เวลาไปซื้อข้าวของเนี่ย คนมันเยอะจริงๆ..แล้วก้อซื้อกันเยอะมากๆเลย...กำลังซื้อค่อนข้างสูง....

แบบ..เวลาธรรมดามองไปตามท้องถนน..ไม่ค่อยเห็นผู้คน..แต่เวลาซื้อของไม่รู้มาจากไหนกัน...

และนี่ก้อเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยสำหรับคนที่คิดอยากมาอยู่แวนคูเวอร์...เพราะไงก้อตาม..ต้องซื้อของกันแน่ๆอยู่แล้ว...น่าจะเป็นประโยชน์ไม่มากก้อน้อยนะค่ะ..^^