ชีวิตจริงในแวนคูเวอร์ ตอนสอง

หลังจากได้งานแล้ว จำได้ตอนนั้นเดือนพฤศจิกา..ก้อบังเอิญว่าตอนแรกที่มาอยู่เนี่ยก้ออยู่ชั้นสามของ apartment Four Wings มันก้อดีนะ แต่เป็น one bed room ซึ่งสามคนพ่อแม่ลุกก้อนอนกันไม่ลงตัว ก้อมีสองคนนอนเตียง ซึ่งแน่นอนหนึ่งในนั้นต้องเป็นยุ่น อีกคนก้อเป็นยีน เพราะคุณพ่อก้อเสียสละออกไปนอนในห้องนั่งเล่น และนอนกับ couch ก้อคือโซฟา แต่ที่นี่เรียก couch ซึ่งก้อทำให้มีปัญหาเรื่องปวดหลัง...นอนหลับไม่สนิท จึงทำให้ครอบครัวเราต้องมีการขยับขยาย...

ที่นี่การหาห้อง two bedroom ก้อเป็นอะไรที่หายาก ส่วนใหญ่ห้องที่ว่างจะเป็น one bedroom อีกอย่างราคาก้อเป้นตัวแปรที่สำคัญ เนื่องจากเราต้องการอยู่บริเวณนี้เพื่อให้ลูกได้เรียน Eric Hamber เพราะฉะนั้นค่าเช่าแถบนี้ก้อจะค่อนข้างสูง...บังเอิญวันนั้นหน้าต่างที่ห้องเสียปิดไม่ได้ เราก้อไปตามลุงผู้จัดการ ลุง Ed มาดู ฮ่งก้อบอกว่าสนใจหาห้อง two bedroom หลังจากนั้นไม่นาน ป้า Ray ภรรยาลุงก้อมาเคาะห้องบอกว่ามีห้อง 2 bedroom ว่างสนใจมั้ย ไปดูก่อนได้ เราก้อสนใจและในที่สุดก้อตกลงย้ายลงมาอยุ่ข้างล่างชั้นหนึ่ง...ซึ่งจริงๆก้อไม่ค่อยจะโอเคเท่าไร คือชั้นสามจะใหม่กว่าชั้นหนึ่ง.. แต่เนื่องจาก 2 bedroom หายาก เราจึงตัดสินใจเอาก้อเอา...

เวลาที่เราจะคืนห้องเค้า เราก้อต้องทำความสะอาดห้องคืนเค้า ถ้าไม่เช่นนั้นเค้าจะ charge เราก้อประมาณ 70-80 เหรียญ ซึ่งเราก้อไม่อยากเสียอันนี้ ฉะนั้นเราก้อทำความสะอาดกัน ฮ่งก้อรับผิดชอบห้องน้ำ ยีนก้อช่วยดูดฝุ่น ยุ่นก้อรับผิดชอบห้องครัว...ก้อทำสะอาดแบบของเรา แต่ไม่ใช่แบบของป้า พอแกมาตรวจก้อไม่ผ่าน แกก้อบอกวันจันทร์เนี่ย u ว่างมั้ย หมายถึงยุ่นเพราะฮ่งทำงาน ยีนเรียน ก้อเหลือเราคนเดียว ก้อบอกว่าง งั้นเรามาช่วยกันทำความสะอาดใหม่ เดี๋ยวไอจะเอาเครื่องมือและน้ำยาต่างๆมา แล้วเรามาช่วยกัน ให้มาหาที่ห้องเก่า (ตอนนั้นก้อไปอยู่ห้องใหม่แล้ว) ตอนเช้าสิบโมง...เสร็จวันจันทร์ยุ่นก้อไปสิบโมงตรงเป๊ะ ปรากฎป้าทำตั้งนานแล้ว ป้าอยู่ที่ครัว แกกำลังขัดไอ้เตากะทะไฟฟ้า ที่มีสี่หัวนะ คือตอนคืนห้องมันก้อดำใช่มะ เราก้อคิดว่าสีเดิมคือดำ แต่ป้าแกขัดซะเงางามเลย มันเปลี่ยนเป็นสีเงิน เงาใหม่สวยเลย...มีสี่หัวแกเหลือให้เราขัดสองหัว เราก้อขัด..โอ้โฮ...มันไม่หมูเลย ขัดเท่าไรก้อไม่เงา ออกแรงขัดมาขัดไป สองอันเนี่ยเกือบชั่วโมง ขณะที่ขัดก้อโกรธนะ เราก้อเพิ่งมาอยู่ ไม่ได้เป็นคนทำสกปรก ทำไมเราต้องมาขัดเนี่ย...เซ็งมากเลย...เมื่อยก้อเมื่อย เกิดมาไม่เคยทำเลย...เสร็จก้อเหลือบมองของป้า..อึม..แต่ป้าก้อแก่แล้ว ทำไมแกยังขัดได้ซะเงางามขนาดนี้ เอานะ ขัดไป จะได้เรียนรู้การทำความสะอาดฝาเตาไฟฟ้า...คิดแบบนี้ก้อเลยไม่ทุกข์ทำไปเรื่อยๆจนมันเงางาม...แต่ยังไม่จบ ป้าเล่นรื้อตู้อบข้างล่างออกมาหมดเลย ถอดทั้งตู้เลย แกบอกต้องขัดหมด ตอนนั้นอยากร้องไห้ เกิดมาไม่เคยทำเลย คิดถึงแม่มากๆเลย ถ้าแม่รู้แม่คงไม่สบายใจที่เราต้องมาทำงานแบบนี้ เชื่อมะ...ต้องเอาตัวมุดเข้าไปในตู้ ขัดทุกซอกทุกมุม แล้วไอ้ที่ป้าแกะออกมาเป็นชิ้นๆ ก้อต้องขัดเป็นซี่ซี่เลย เรียกว่าขัดจนแขนขวาปวดเมื่อยมาก...แต่ก้อต้องอดทน...ป้าก้อบอกว่ายูเนี่ยเป็นคนที่สอนง่าย เรียนรู้ง่าย good cleaner ป้าเข้าใจหยอดคำชมนะ หยอดเยอะเลย...แต่ป้าเห็นเราขัด คงจะเงอะๆงะๆ ...แกก้อถามนะ อยู่เมืองไทยไม่เคยทำเหรอ ยุ่นก้อบอก ไม่เคย ไม่ได้ใช้เตาแบบนี้ด้วย...ก้อคงคิดไอ้นี้..บ้านเมืองใช้เตาแบบไหนเนี่ย เตาถ่านรึปล่าว !?!

เสร็จก้อประมาณเที่ยง ลองนึกภาพขัดแบบนั้นนะไปไปมามาโดยใช้มือขวาขัดนะ สองชั่วโมงก้อรู้สึกเดี้ยงเนอะ...ป้าบอกให้เบรคชั่วโมงนึง เดี๋ยวบ่ายโมงมาเจอกัน...อะไรนะ!!!! ยังไม่เสร็จเหรอ..ป้าบอกห้องน้ำยังไม่ค่อยสะอาด เดี๋ยวบ่ายมาทำอีก พระเจ้า แกไม่รู้เหรอว่าเราเกลียดการล้างห้องน้ำที่สุด อันนี้เป็นงานที่ไม่ชอบสุดๆ แต่ก้อต้องมาตามนัด

บ่ายโมงยุ่นก้อมาตรงเป๊ะเหมือนเดิม ปรากฏป้าอยู่ก่อนอีกแล้ว แกบอกแกล้างห้องน้ำเสร็จหมดแล้ว ให้เราแค่ถูพื้นห้องน้ำให้แกได้มั้ย เราก้อดีใจมากบอกได้เลย ถูสามสี่รอบเลย อย่างสะอาด จากนั้นก้อกลับไปในครัวอีก ขัดตู้เย็นทั้งตู้ แล้วขยับออกมา มุดตัวเข้าไปถู ปีนขึ้นไปถู ขัดบนตู้เย็นด้วย ไม่ให้มีคราบน้ำมันเลย...กว่าจะจบก้อใกล้สามโมงครึ่งแล้ว ปรากฎป้าก้อเปลี่ยนหลอดไฟ แกก้อแกะหลอดไฟที่เป็นโคมระย้าออกมาโดยปีน ladder ขึ้นไป เสร็จยุ่นก้อเห็นหน้าแกเหนื่อยๆ ก้อสงสารแก ถามป้าว่า ป้าทำความสะอาดไฟยังไง สอนหน่อยเดี๋ยวทำให้ แกก้อบอกหมุนแบบนี้แกะออกมาแล้วก้อล้าง เสร้จเช็ดแห้ง แล้วหมุนกลับเข้าไป...ก้อบอกแกว่าเราทำได้ เดี๋ยวทำให้ แกลงมาจาก ladder แล้วนั่งพักก้อแล้วกัน แกก้อลงมา จากนั้นเราก้อโซโลเอง...ไม่นานก้อเรียบร้อย....

อันนี้ก้อคือชีวิตจริงที่ไม่ได้คาดคิดว่าเราจะเจอและจะต้องทำ แต่มันก้อคือชีวิตจริง...แต่สิ่งดีๆที่เกิดขึ้นคือตั้งแต่วันนั้นป้าจำสุวรรณีได้ แรกๆไปอยู่สองเดือนแรก แกจำเราไม่ได้ ฮ่งเคยแนะนำแล้ว...เวลาไปซักเสื้อมีปัญหาเรื่องเครื่องซักผ้าบอกแก แกก้อจะรู้สึกหงุดหงิด พูดแบบดุๆเรายังไงไม่รู้ เวลามีอะไรบอกแกก้อรู้สึกจะดุๆตลอด และก้อจำเราไม่ได้ แต่หลังจากที่ได้ทำความสะอาดกับป้า ผลดีโดยตรงคือประหยัดเงิน 70 เหรียญ ป้าบอกป้าไม่คิดแม้แต่เหรียญเดียว ผลทางอ้อมคือป้าจำสุวรรณีได้ และเอ็นดูเป็นพิเศษด้วย...เวลามีอะไรเรียกหรือบอกแก เดี๋ยวนี้ป้ากับลุงจะมาในทันทีที่เรียก นอกจากนี้ยังชวนเราไปโบสถ์ เป็นแขกของลุงกับป้า ไปฟังคอนเสิร์ทบ้าง ไปดูละครบ้าง เรียกว่าเปลี่ยนไปเลยแหละ...เวลาเจอเนี่ยป้าจะทัก Hi Honey.....หรือบางทีไม่เจอนานๆแกก้อจะเข้ามากอดเลยแหละ...ก้อเรียกว่า...ในสิ่งที่เราคิดว่าไม่ดี แต่มันก้อมีอะไรดีๆเกิดขึ้นเหมือนกัน....นิ