งานในแวนคูเวอร์ ภาคพิเศษต่อ

จากเหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้ความรู้สึกหลายๆอย่างของยุ่นเองเปลี่ยนไป..ยุ่นเองก้อไม่รู้เหมือนกันว่ามิสติงเค้าจะเป็นอย่างไร แต่คิดว่าก้อคงไม่เหมือนเดิมอย่างแน่นอน...

นับแต่ที่มิสติงบอกยุ่นว่าไม่ให้สอนเด็กอีก ยุ่นก้อนั่งประจำที่โต๊ะ ไม่เคลื่อนย้ายตัวเองโดยไม่จำเป็น...ส่วนใหญ่ก้อทำงานเอกสาร assign งานนักเรียนล่วงหน้าสามสี่อาทิตย์ แบบที่มิสเค้าต้องการ ปกติอยู่ไทยจะดูเป็นรายสัปดาห์ ไม่เคย assign ล่วงหน้านานๆ และวิธีการ assign ก้อแตกต่างกัน แต่ยุ่นต้องปรับใช้ของเค้า...

งานที่ขาดไม่ได้ก้อคือเดินไปหยิบ worksheet เปลี่ยนงานให้เด็ก จัดเพิ่ม...ถ้าว่างก้อเดินไปเอางานที่นักเรียนส่งมาช่วยตรวจ แต่จะเตือนตนตลอดว่าอย่าเดินไปดูนักเรียนเด็ดขาด...ก้อรู้สึกว่าไม่เหนื่อย สบายๆ แต่ค่อนข้างน่าเบื่อ เพราะสิ่งที่ยุ่นชอบในการทำคุมองคือการแก้ปัญหาเด็ก การguide เด็ก และการได้เห็นรอยยิ้มของการทำได้ของพวกเด็กๆ...

เมื่อวันอังคารสุดท้ายก่อนปิดคริสมาส คริสตี้ผู้ช่วยที่ดูแล junior ไม่มา มิสติงก้อบอกสุวรรณีวันนี้เธอทำแทน ยุ่นก้อลงทำแทน...พอได้ทำในตำแหน่งนี้ ..ให้เห็นใจคริสตี้มากๆ คือเด็กเล็กค่อนข้างมาก แต่มีคริสตี้ดูแลคนเดียว....ถ้าเด็กมาพร้อมกันไม่เกินห้าคนก้อพอรับมือไหว แต่ถ้ามาทีเดียว 7-8 คน หนักเอาการ และยิ่งเจอเด็กบางคนซ่าส์จนหยดสุดท้าย...บางทีมาพร้อมกันอีก จะปวดhead มากๆเลย..

วันนั้นจำได้ตอนแรกเด็กทยอยมาก้อไม่มีปัญหา คือเด็กเล็กส่วนใหญ่เรียนสองวิชา และครูก้อต้องดูทั้งสองวิชา...พอเด็กมาถึงก้อต้องเปลี่ยนการบ้านให้เค้า...เย็บการบ้านใหม่ใส่วันที่ให้...( Mary จะไม่เย็บให้ แค่เอา sheet วางใน folder) จากนั้นก้อลงบันทึกการบ้านอาทิตย์ที่ผ่านมาทั้งหมด...แต่ก่อนหน้ายุ่นก้อจะจัดให้เด็กทำ cw ไป เราก้อ clear งานไป..พอเด็กทำ cw เสร็จยุ่นก้อต้องตรวจให้ด้วย...ถ้ามากันสามคนก้อยังทัน แต่ประมาณสี่โมงกว่าเด็กเล็กมากันเีพียบ 7-8 คน นั่งยังไม่มีที่นั่งเลย..ตอนคริสตี้ทำ ส่วนใหญ่ยุ่นจะเดินมาช่วยเค้า รับไปเปิดโต๊ะใหม่อีกสามคน...แต่นี่ไม่มีใครเดินมาช่วยเลย...ก้อได้แต่บอก...a second please...

และวันนั้นก้อมีนักเรียนที่มีปัญหาคือ Damian กับ Gabiel สองคนพี่น้อง จริงๆคนที่มีปัญหาคือพี่ชาย Damianมากกว่า เดิมการบ้านพี่น้องคู่นี้จะไม่ทำกันเลย หกวันทำวันเดียว การบ้านสองคนพี่น้องปนกันยุ่งไปหมด คือพ่อกับแม่ไม่รู้ว่าลูกทำชุดไหน อย่างไร ดูแลยังไง ก้อต้องแก้ปัญหาโดยเขียนชื่อนักเรียนทุกชุด วันที่ทุกเล่ม อย่างละเอียดและเย็บจัดเรียงอย่างเรียบร้อย แยกให้เรียบร้อย...ซึ่งยุ่นเป็นคนต้องทำงานนี้ทุกครั้งที่นักเรียนมาเรียน มิสติงจะให้ยุ่นดูแลเด็กคู่นี้..

หลังจากนั้นก้อดีขึ้น Gabiel ทำครบทั้งเลขกับอังกฤษ แต่ Damian จะต้องมีเหลือวันหรือสองวันทั้งสองวิชาเสมอ ซึ่งก้อต้องมานั่งทำกันให้เสร็จในห้องเรียนรวม cw ด้วย ก้อเรียกว่าไม่ใช่น้อยสำหรับเด็กเล็ก บางครั้งนั่งทำกันเป็นชั่วโมงยังไม่เสร็จเลย...

วันนี้ Damian ก้อเหลือมาอีกหนึ่งวันสองวิชา ไม่รู้จะเหลือทำไม..

Damian : Suwannee, are you Ms. Ting's sister?
Suwannee: No, I'm not.
Damian : Really? I think you are her sister.
Suwannee: Please do your work. Don't talk. I'll speak with you after you finish your work. And Damian, could you
please do your homework everyday?
Damian: It's not my fault. It's my parents' fault. You have to tell them to tell me to do everyday.
Suwannee: You knew everything. Please.

และยุ่นก้อยิ้ม... Damian เป็นเด็กฉลาดรู้ทุกเรื่อง...แต่แบบซ่าส์ไง...และวันนั้นช่วงที่สองคนพี่น้องมาเด็กก้อเยอะมาก ยุ่นเลยบอก Jessica ให้ช่วยดูสักสองคน เพราะยุ่นไม่ไหวจริงๆ.. Jessica ก้อเลยช่วยทำให้ค่อยยังชั่ว...และวันนั้นก้อเป้นวันที่ยุ่นทำงานพลาดอีกครั้ง...คือการบ้านเด็กคนอื่นจะไม่ค่อยมีปัญหาเพราะเราเย็บและเขียนวันที่ก้อเสร็จ แต่สองคนนี้ยุ่นต้องเขียนชื่อทุกเล่ม และวันนั้นคือวันสุดท้ายก่อนคริสมาส เด็กรับการบ้านสามสัปดาห์ ก้อประมาณยี่สิบเล่มต่อวิชา สองคนพี่น้องก้อแปดสิบเล่ม ต้องเขียนชื่อทุกเล่ม แต่ก้อทำเสร็จ เก็บใส่กระเป๋าเรียบร้อย..

และวันนั้น Damian กับ Gabiel ทำงานเสร็จเร็วกว่าทุกครั้ง...เค้าก้อนั่งรอคุณพ่อมารับในห้องเรียน แต่เค้าส่งเสียงดัง ยุ่นก้อเตือนว่าอย่าส่งเสียงดัง ไม่งั้นจะลงโทษ เค้าก้อคงคิดว่ายุ่นใจดี ก้อไม่เชื่อ แต่พอครั้งที่สามยุ่นก้อจุงมือ Damian แยกไปที่ห้องที่ผู้ปกครองนั่งรอรับลูก...แต่น้องชายอยุ่ในห้องเรียน Damian จ๋อยเลย ไม่คิดว่าเราเอาจริง เค้าขอร้องยุ่น แต่ยุ่นบอกไม่ได้ ยูต้องรอในนั้น..แล้วเราก้อเดินมาทำงาน

ห้านาทีผ่านไป Damain เดินมาหายุ่นและบอก..เค้าขอนั่งรอในห้องเรียน และจะไม่ส่งเสียงจริงๆ ลืมบอกไปเค้าอายุเจ็ดขวบประมาณนี้เรียน grade1 หน้าเนี่ยเศร้า..ยุ่นก้อสงสารและบอกได้ แต่ถ้าเสียงดังครั้งนี้จะไม่ได้จริงๆนะ..เค้าก้อรับปาก จากนั้นนั่งรอคุณพ่ออย่างเรียบร้อยไม่กล้าส่งเสียง..

หลังจากนั้นอีกสามวัน วันศุกร์ มีผู้ปกครองนำการบ้านมาที่ศูนย์และบอกว่าเราจัดงานให้ผิด..ยุ่นก้อดู จริงด้วย เราใส่การบ้านของ Damian ภาษาอังกฤษให้เด็กคนนี้ คือใส่กระเป๋าผิด สลับกระเป๋า วันนั้นสงสัยเบรอ... ก้อรีบไปเปลี่ยนให้เค้า เสร็จมิสติงก้อบอกว่าสุวรรณี เธอไปบอกคริสตี้ (ซึ่งปกติไม่มาวันศุกร์ แต่วันนี้มาแทน Sarah) ว่าการจัดการบ้านผิดเนี่ย serious นะ อย่าให้เกิดผิดพลาดอีก ยุ่นก้อบอกว่าไม่ใช่ความผิดของคริสตี้ เป็นความผิดยุ่นเอง เพราะวันนั้นเราทำหน้าที่แทน สงสัยจะใส่กระเป๋าผิด เพราะเขียนชื่อเย็บเล่มเลยผิดพลาด มิสติงก้อบอก ไม่ต้องแก้ตัว คือเธอทำผิดใช่มั้ย..ยุ่นก้อบอกใช่ เราทำผิดจริง ขอโทษค่ะ ครั้งหน้าจะระวังมากขึ้น...มิสติงเค้าก้อเงียบไม่ว่าอะไรยุ่น..คือถ้ายุ่นทำผิด ยุ่นจะรับและไม่เถียงอะไรเลย...

พอตอนเลิกศูนย์ ยุ่นก้อขอโทษมิสติงอีกครั้งหนึ่งเพราะรู้สึกแย่ที่ทำให้เค้าวุ่นวาย เค้าต้องเมลงานไปให้ Damian ด้วย...เค้าก้อบอกไม่เป็นไร ยังไงเค้าก้อต้องเมลงานให้เด็กอีกคนอยู่แล้ว ก้อไม่ได้วุ่นวายอะไรมาก...

และพอตอนกลับบ้าน เค้าก้อมาส่งยุ่นเหมือนทุกครั้ง ก่อนลงรถเค้าก้อพูดกับยุ่นว่า สุวรรณี Merry Christmas แล้วก้อมีของขวัญเล็กๆน้อยๆให้ยูนะ...ยุ่นก้อแบบอึ้ง..แต่ก้อรู้สึกดีมากเลย...ก้อขอบคุณมิสติงเค้า...

ยุ่นก้อมาคิดว่ามิสติงเค้าเองก้ออาจจะรุ้สึกผิดเหมือนกันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น..แต่เค้าเป็นผู้ใหญ่ อีกอย่างเค้าก้อคงเอ็นดูยุ่นในระดับหนึ่ง เพราะทั้งศูนย์เค้าให้ของขวัญยุ่นคนเดียว ก้อคิดว่ายังไง เรื่องที่ไม่ดีมันก้อผ่านไปแล้ว..การทำงานก้อต้องมีกระทบกระทั่งกัน..ให้ถือเป็นบทเรียน และพยายามให้ความผิดพลาดเกิดน้อยที่สุด ตั้งใจทำงานของเราให้ดีที่สุด...และมีความสุขกับงานที่เราทำดีกว่า...